"Nie zno­si­łam pa­trzeć na siebie w lu­strze"

Za­pusz­cza­ła wło­sy, ufar­bo­wa­ła je, po­nie­waż by­ła siwa, za­czę­ła usuwać la­se­ro­wo za­rost na twa­rzy. Rysy twa­rzy sta­wa­ły się troszkę bar­dziej ko­bie­ce. "To wła­śnie oraz brak ku­dłów na cie­le spra­wia­ły mi ogrom­ną przy­jem­ność i ra­dość. Zro­bi­łam so­bie tak­że ślicz­ne zęby. Prze­kłu­łam uszy, by móc no­sić kol­czy­ki. Czu­łam się co­raz le­piej. Sama się nie spo­dzie­wa­łam, że to wszyst­ko bę­dzie mnie tak cie­szyć. Co­raz bar­dziej wia­ry­god­nie pre­zen­to­wa­łam się jako­ ko­bie­ta" - opisuje.

Hor­mo­nal­nie by­ła już w peł­ni ko­bie­tą. Pragnęła być ko­bie­tą w każdym calu. "To nic, że dużą - mó­wi­ła do sie­bie. - To nic, że niepiękną. Co tam uro­da! Waż­na jest ko­bie­cość i to, by nikt nie miał co do tego wątpliwości". Za­częła się interesować operacjami plastycznymi i chirurgiczną ko­rek­tą genitaliów: "Nie znosiłam patrzeć na siebie w lu­strze. Ale wciąż zerka­łam, aby zobaczyć, jak mo­gła­by wy­glą­dać moja twarz, je­śli pod­cią­gnę­ła­bym po­licz­ki. Ja­kiś chirurgiczny li­fting twa­rzy? Czy hialuron? Nie wyj­dę tak nig­dy z domu - mó­wi­ła do lu­stra. - Prze­cież to za­łam­ka, po­raż­ka, dra­mat". Pod wpływem hor­mo­nów jej pier­si po­więk­szy­ły się do roz­mia­rów solidnego B, ale przy jej ma­syw­nej po­stu­rze B było czymś, co przypra­wia­ło o roz­pacz. "Może E lub lepiej F by­ło­by aku­rat?" - zastanawiała się.