katastrofa(strona 9/142)

Na drodze prowadzącej do miasta Seward na Alasce, miało miejsce ogromne osuwisko, które zablokowało całkowicie przejazd. Droga znajdująca się na południu od miasta przebiega między zatoką a pasem lasu na stromym wzniesieniu. W sobotę (7 maja) zwaliło się na nią drzewo, przez co utrudniony był przejazd. Zarządca drogi przybył na miejsce z ciężkim sprzętem w poniedziałek (9 maja), w celu oczyszczenia drogi. Gdy zaczęto usuwać drzewo oraz część gruzu, nagle pracownicy zaczęli słyszeć trzaski na wzniesieniu. Szybko podjęto decyzję o wycofaniu się. Po chwili na miejscu utworzyło się ogromne osuwisko, które miało długość 61 metrów i szerokość 91 metrów. Razem z gruzem na drogę zwaliło się wiele drzew ze zbocza. Na szczęście robotnicy uciekli w porę i nic nikomu się nie stało. Zdaniem Janette Bower z miejskiego ratusza w Seward, usuwanie skutków osuwiska zając może nawet 2 tygodnie. Droga została całkowicie zablokowana i mieszkańcy Seward mają ogromny problem z wydostaniem się z miasta. Całą sytuację udało się nagrać jednemu z mieszkańców pobliskiej miejscowości Lowell Point, który chciał dojechać drogą do Seward.

Reporter Assosiated Press udał się na miejsce katastrofy Boeinga 737-800 linii China Eastern Airlinies, który leciał z miejscowości Kunming do Kantonu. Udało mu się porozmawiać z jednym ze świadków zdarzenia. - Nie wiedziałem, co to jest, po prostu usłyszałem eksplozję, a potem domyśliłem się, że to katastrofa lotnicza – powiedział Shi. Samolot rozbił się 21 marca w regionie Kuangsi na południu Chin. Na pokładzie były 132 osoby, nikt nie przeżył. Boeing 737-800 leciał na wysokości 8800 metrów, kiedy nagle zanurkował w odległy górzysty obszar, wywołując pożar w okolicznym lesie. Szczegóły dotyczące przyczyn katastrofy nie są jeszcze znane.

Uskok San Andreas jest najbardziej znanym uskokiem tektonicznym na świecie. Przebiega przez zachodnią i południową Kalifornię i oddziela dwie, poruszające się w przeciwnych kierunkach, płyty litosfery: pacyficzną i północnoamerykańską. Jest podzielony na 3 części, z których dwie skrajne są prawie nieruchome, jednak ocierając się o siebie, powoli budują energię, która kumuluje się i może wywołać gigantyczne trzęsienie ziemi. Środkowa część uskoku natomiast porusza się bardzo wolno. Według najnowszych badań, przeprowadzonych przez Obserwatorium Ziemi Lamont-Doherty na Uniwersytecie Columbia w stanie Nowy Jork, ten wolno poruszający się centralny odcinek mierzącej niemal 1300 km linii uskoku San Andreas może być powodem znacznie większych trzęsień ziemi, niż wcześniej sądzono. - Nie jest do końca jasne, jak dawno temu miały miejsce silne trzęsienia w uskoku, ale miały one miejsce w ciągu ostatnich 3 milionów lat - powiedziała Genevieve Coffey, geolog zajmujący się trzęsieniami ziemi w GNS Science w Nowej Zelandii. Kalifornia od długiego już czasu trwa w napięciu oczekując następnego wielkiego trzęsienia ziemi, które według naukowców jest nieuniknione, biorąc pod uwagę rosnące nagromadzenie energii zmagazynowanej z linii uskoku. Po przeanalizowaniu danych z aktywności uskoku San Andreas, a także z pobliskich uskoków San Gabriel i San Jacinto stwierdzili, że prawdopodobieństwo poważnego trzęsienia ziemi w ciągu najbliższych 30 lat, wzrosło w Kalifornii z 4 do 7 procent.

W czwartek, 17 lutego, ma placu budowy przy ulicy Domagały w Krakowie wichura przewróciła 30-metrowy żuraw wieżowy. W wydarzeniu ucierpiały cztery osoby. Dwie z nich zmarły. Informacje o ich śmierci potwierdził rzecznik małopolskiej policji Sebastian Gleń. Dwie kolejne są ciężko ranne, zostały przewiezione do szpitala. Zdjęcia z miejsca wypadku pokazują skalę zniszczeń, jaką wywołała upadająca konstrukcja.

Na początku listopada w Glasgow zaplanowany jest 26. szczyt klimatyczny ONZ. - To jest kolejna ostatnia szansa, bo takich spotkań i apeli było kilka w ostatnich latach. Ten musi być słyszany jeszcze bardziej, bo nasilenie zjawisk ekstremalnych jest diametralnie większe, niż jeszcze miało to miejsce kilka lat temu - przekazał w programie "Newsroom" WP prof. Mariusz Figurski, dyrektor Centrum Modelowania Meteorologicznego IMGW. - Jeżeli nie zrobimy niczego, nie będzie jakiegoś działania, które będzie globalne i będziemy dalej prowadzić emisję dwutlenku węgla w atmosferę, to nic to nie da. To musi być spontaniczne, globalne działanie. To musi być działanie, które będzie skorelowane, a nie przyczynkowe z jakiegoś obszaru. Jeśli Europa będzie zielona, a reszta świata zanieczyszczona, to Europa też będzie zanieczyszczona. Taka będzie prawda - ocenił prof. Figurski.