Sanktpetersburski Teatr Baletu wystąpi w Warszawie
Sanktpetersburski Teatr Baletu Borisa Ejfmana przyjechał na występy do Warszawy. Od wtorku do piątku goście zaprezentują w Teatrze Wielkim-Operze Narodowej spektakle "Pinokia" oraz "Don Juana i Moliere'a".
"Pinokio" opowiada o krainie, w której ludzie, nie zdając sobie z tego sprawy, stali się kukiełkami - oczywiście nie dobrowolnie. Ich dusze są w posiadaniu złego czarownika Karabasza, którego marzeniem jest zamienić świat w ogromny teatr kukiełkowy i stać się jego reżyserem. Dobra Wróżka nie dopuszcza do tego, by Karabasz wykonał swój niecny plan.
W "Don Juanie i Molierze" przedstawione jest zderzenie osobistych losów Jean-Baptiste'a Moliere'a z pełnym przygód życiem bohatera jego sztuki, Don Juana. Pierwszy spektakl zostanie pokazany w Warszawie we wtorek wieczorem i w środę, drugi - w czwartek i piątek.
Boris Ejfman jest uznawany za najlepszego rosyjskiego choreografa naszych czasów oraz jedną z najważniejszych postaci współczesnego baletu. W 1977 roku Ejfman stworzył własny teatr tańca, z którym odbywał regularne tournee po Rosji. Przez kilka lat z powodów politycznych zespołu nie wypuszczano do krajów zachodnich - nie uznawano go jako oficjalnego reprezentanta sztuki radzieckiej. Kiedy jednak pod koniec lat 80. sanktpetersburski Teatr Baletu Borisa Ejfmana pojawił się wreszcie w paryskim Theatre des Champs-Elysees, odniósł tam wielki sukces, który zaowocował licznymi zaproszeniami z całego świata.
W 1999 roku zespół Ejfmana wyróżniony został statusem rezydenta w City Center. Wiąże się to z corocznymi, 2-3-tygodniowymi występami na tej prestiżowej scenie Nowego Jorku. Zaszczyt ów przypadł mu jako czwartej grupie tanecznej w ogóle, a pierwszej spoza Ameryki.
Sanktpetersburski Teatr Baletu zrewolucjonizował koncepcję tańca klasycznego w Rosji. Jak uznaje krytyka, podniósł sztukę baletową do najwyższego szczebla ekspresji.
Ejfman stworzył przy tym typ artysty baletu, który stał się tancerzem-aktorem, wykorzystującym swoje przygotowanie w dziedzinie baletu klasycznego jako podstawę do współtworzenia awangardowej, nowoczesnej choreografii.
Unikatowy styl tego teatru wspiera nową estetykę tańca XX-wiecznymi osiągnięciami teatru i filmu, wykorzystując wszystkie aspekty współczesnej inscenizacji teatralnej dla kreowania nowych, bogatych i wielowymiarowych doświadczeń scenicznych.(aka)