Nie żyje ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski

"Z ogromnym bólem i głębokim żalem informujemy, że dzisiaj o 8:00 rano w szpitalu w Chrzanowie zmarł po ciężkiej chorobie nasz ukochany Przyjaciel i członek honorowy Stowarzyszenia "Wspólnota i Pamięć" ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Wieczny odpoczynek racz mu dać, Panie..." - napisało Stowarzyszenie.

Poważna choroba ks. Isakowicza-Zaleskiego

Od pewnego czasu duchowny zmagał się z poważną chorobą, w wyniku czego znów trafił do szpitala. Wcześniej pojawiały się informacje, że stan jego zdrowia się poprawił. Jeszcze przed świętami Bożego Narodzenia ksiądz Isakowicz-Zaleski w rozmowie z "Faktem" wyznał, że udało mu się zwalczyć nowotwór i czuje się dobrze.

"Leżę w szpitalu pod tlenem" - dodał w rozmowie. Przed świętami mówił: - Po swoich doświadczeniach jestem przekonany i apeluję o to, aby badania na prostatę, ale nie tylko, wprowadzić u mężczyzn od 40. roku życia. Profilaktyka jest tu niesłychanie ważna.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Komentarze po śmierci ks. Isakowicza-Zaleskiego

Po pojawieniu się informacji o śmierci ks. Isakowicza-Zaleskiego w sieci pojawiło się mnóstwo wpisów upamiętniających duchownego. "Odważny, błyskotliwy, zawsze chętny do dialogu i empatyczny człowiek. Trudno w to uwierzyć. Rozmawialiśmy wielokrotnie i zawsze był pełny życia, z zapałem pracował dla innych. Niech spoczywa w pokoju. Ogromna strata" - napisał Marcin Makowski, dziennikarz Wprost.

Jacek Nizinkiewicz z serwisu gazeta.pl napisał: "Ostatni ksiądz w Polsce, który nie bał się głośno mówić o niegodziwościach Kościoła i o tym, że powinno dojść do rozdziału państwa od KK. Niewygodna postać dla Kościoła i zasłużona dla Polski".

Poseł Paweł Kowal napisał: "Jestem mu wdzięczny za niezłomną postawę w czasach totalitaryzmu i za zaangażowanie w dzieła miłosierdzia. Niech spoczywa w Pokoju!".

Ks. Isakowicz-Zaleski pomagał słabszym

Ksiądz Tadeusz Isakowicz-Zaleski urodził się 7 września 1956 roku w Krakowie. Był polskim duchownym katolickim, publicystą i działaczem społecznym. Swoją działalność skierował ku pomaganiu słabszym.

Jako duszpasterz zaangażowany był w pomoc niepełnosprawnym, był prezesem Fundacji im. Brata Alberta. Walczył z nieprawidłowościami w Kościele. W czasach PRL działał w antykomunistycznej opozycji. Ponadto przez lata upominał się o pamięć o ofiarach ludobójstwa na Wołyniu.