Każdego wyznawcę islamu obowiązuje dżihad, czyli nakaz szerzenia wiary muzułmańskiej i jej obrony. Dżihad może być realizowany metodami pokojowymi lub przez udział w "świętej wojnie". Poniesiona w niej śmierć daje muzułmaninowi natychmiastowe zbawienie.
Dżihad można prowadzić zarówno walcząc z niewiernymi, jak i przezwyciężając własne słabości (to słowo oznacza po arabsku "wysiłek"). Od czasów imperium osmańskiego przyjęło się jednak określać tym mianem przede wszystkim wojnę prowadzoną w imię islamu.
We współczesnym fundamentalizmie - dżihad, to przede wszystkim walka z cywilizacją Zachodu. Wyznawcy islamu głęboko wierzą, że każdy kto ginie w trakcie "świętej wojny" zostaje zbawiony.
Dżihad obowiązuje wszystkich muzułmanów. Jeżeli grupa wiernych zobowiąże się do uczestnictwa w "świętej wojnie", to reszta społeczeństwa zwolniona jest z tego obowiązku. Jeśli jednak nikt nie wystąpi, odpowiedzialność spada na wszystkich. W przypadku, gdy państwo islamskie zostanie zaatakowane przez siły niemuzułmańskie, obowiązek uczestnictwa w dżihadzie spoczywa na wszystkich obywatelach. Jeżeli zaatakowany kraj jest zbyt słaby, wtedy religijnym obowiązkiem muzułmańskich krajów ościennych jest udzielenie mu pomocy. Gdyby i to nie wystarczyło, wówczas muzułmanie z całego świata zobowiązani są walczyć ze wspólnym wrogiem.
W naszych czasach nazwę dżihad przyjęły też fundamentalistyczne organizacje działające obecnie w krajach islamskich, ukierunkowane na zbudowanie państwa wszystkich Arabów i usunięcie Izraela z ziem arabskich.
Pierwszą tego typu organizacją była grupa M. Qutoba, założona w Egipcie, która zasłynęła z zamordowania prezydenta Egiptu A. Sadata w proteście przeciw jego porozumieniu z Izraelem z 1979. Grupa ta nadal prowadzi działalność terrorystyczną.
Od roku 1988 w ruchu palestyńskim działa podobna grupa aktywna w ramach intifady, wroga wobec pokojowych kroków OWP oraz J. Arafata, zakładająca konieczność rozwiązania palestyńskiego problemu na drodze walki zbrojnej i zniszczenia Izraela.
"Świętej wojny" nie mają prawa ogłaszać władze polityczne. Jedynymi uprawnionymi do tego są przywódcy duchowi, cieszący się powszechnym poważaniem. Oni to właśnie tak naprawdę rządzą obecnie w Afganistanie i niektórych innych krajach islamu. (mp, aso)
