Socjaldemokracja Polska Marka Borowskiego
Rozłamy miały miejsce także na lewej stronie naszej sceny politycznej. Założona w 2004 r. Socjaldemokracja Polska była wyrazem niezadowolenia części polityków SLD skupionych wokół marszałka sejmu Marka Borowskiego z linii obranej przez kierownictwo Sojuszu. W jej skład weszli też działacze innych ugrupowań, przede wszystkim Unii Pracy. Politycy SdPl zarzucali swojej dawnej formacji, że przestała być partią lewicową. Tuż przed ogłoszeniem powstania SdPl jeden z jej współzałożycieli Andrzej Celiński mówił: Nie widzimy siebie, jako polityków lewicowych w garniturach od Armaniego, którzy z pozycji sytości i wielkiego biznesu spoglądają na resztę społeczeństwa, jako tych, którzy sobie, nie wiadomo dlaczego, nie radzą z życiem.
W wyborach parlamentarnych w 2005 r. SdPl uzyskała niecałe 4% poparcia, co nie pozwoliło jej wprowadzić do sejmu swoich posłów. W tym samym roku startujący w wyborach prezydenckich Marek Borowski zdobył 10% głosów, co dało mu dopiero czwarte miejsce. W 2006 r. SdPl wraz z SLD, Partią Demokratyczną – demokraci.pl i Unią Pracy weszła w skład koalicji samorządowej Lewica i Demokraci. Rok później z list LiD do sejmu weszło 10 kandydatów SdPl m.in. Marek Borowski, Bartosz Arłukowicz i Marek Balicki. Rok 2008 był dla partii początkiem końca – z przywództwa zrezygnował Borowski, a kilka miesięcy później z ugrupowania wystąpili jego czołowi politycy, m.in. Andrzej Celiński, Marek Balicki i Bartosz Arłukowicz. W ostatnich wyborach politycy SdPl znaleźli się na listach PO i SLD. Jedyny mandat parlamentarny uzyskał Marek Borowski, który kandydował do senatu jako kandydat niezależny.