Rejon pieczorski - kiedyś Estonia
Gdy w 1991 roku Estonia ogłosiła niepodległość, przedstawiła także roszczenia do rejonu pieczarskiego, który w czasach Pierwszej Republiki Estońskiej był pod władzą Tallina. Dążenia z początku lat 90. XX w. wynikały z sowiecko-estońskiego traktatu pokojowego z Tartu z 1920 roku, który przekazywał te tereny na rzecz Estonii i uznawał jej sąsiedztwo "po wieczne czasy".
Gdy w 1944 roku Związek Radziecki ponownie wyciągnął ręce po Estonię, w rejonie pieczorskim mieszkało już dwuipółkrotnie więcej rdzennych Estończyków niż w chwili podpisania traktatu.
Po rozpadzie ZSRR rejon pieczorski pozostał przy Rosji. W Pieczorach mieści się jeden z najważniejszych monasterów Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, którego korzenie sięgają XIV wieku. Choćby z tego powodu trudno sobie wyobrazić, by Moskwa kiedykolwiek pozwoliła sobie na jego utratę. Znalazło to potwierdzenie w traktacie granicznym podpisanym przez obie strony w lutym tego roku. Podobnie jak Iwanogrod, Pieczory pozostały rosyjskie.
Na zdjęciu: Pieczory - największe miasto rejonu pieczorskiego (ok. 17 tys. mieszkańców).