Były członek PZPR prezydentem Polski
Aleksander Kwaśniewski do PZPR należał od 1977 r. Przed 1989 r. zdążył pełnić funkcję ministra ds. młodzieży, członka Rady Ministrów w rządzie Zbigniewa Messnera w latach 1985-1987, oraz do czerwca 1990 r. - Przewodniczącego Komitetu Młodzieży i Kultury Fizycznej. Uczestniczył w obradach okrągłego stołu. W latach 1988-1991 był prezesem Polskiego Komitetu Olimpijskiego.
Przewodniczącym SdRP był do grudnia 1995 r. Był posłem na sejm I i II kadencji wybranym w okręgu warszawskim z listy SLD. Pełnił wówczas funkcję przewodniczącego klubu parlamentarnego Sojuszu Lewicy Demokratycznej. W 1995 r. wystartował w wyborach prezydenckich jako kandydat SLD. W drugiej turze pokonał prezydenta Lecha Wałęsę. Podczas kolejnych wyborów w 2000 r. zwyciężył już w pierwszej turze. Współtworzył projekt i uczestniczył w kampanii referendalnej na rzecz przyjęcia Konstytucji III Rzeczypospolitej Polskiej, którą podpisał 16 lipca 1997 r. Brał aktywny udział w działaniach na rzecz członkostwa Polski w NATO i Unii Europejskiej. 26 lutego 1999 r. podpisał dokumenty ratyfikujące polskie członkostwo w NATO. W 2003 r. wraz z premierem Leszkiem Millerem podjął decyzję o wysłaniu polskich wojsk do Iraku. Pod koniec 2004 r., podczas Pomarańczowej rewolucji na Ukrainie, został poproszony przez Leonida Kuczmę do roli mediatora i brał aktywny udział w rozmowach pomiędzy Wiktorem Juszczenką a Wiktorem
Janukowyczem.
Urzędowanie zakończył 22 grudnia 2005 r. W czerwcu 2007 r. podczas konwencji programowej SLD Kwaśniewski publicznie ogłosił, że przyjmuje propozycję objęcia funkcji przewodniczącego Rady Programowej Lewicy i Demokratów. W październiku 2007 r. ogłosił, że ostatecznie wycofuje się z polityki, po tym jak Lewica i Demokraci nie osiągnęli zbyt wysokiego wyniku w wyborach do parlamentu. Jednocześnie Aleksander Kwaśniewski wziął na siebie całą winę za wynik wyborczy. W 2013 r. założył wspólnie z posłem Januszem Palikotem i eurodeputowanym Markiem Siwcem ruch Europa Plus, który stał się stowarzyszeniem i koalicją kilku ugrupowań politycznych o charakterze lewicowym i centrowym.