Wielki eksperyment Mao
Mao Zedong był głęboko przekonany o słuszności forsownego planu centralnie sterowanej industrializacji. Jednak nie wszyscy w partii komunistycznej podzielali jego wizję, szczególnie po miernych rezultatach próby gospodarczego przyspieszenia podjętych już w 1956 roku.
Po przemówieniu w Moskwie przewodniczący Mao zwarł partyjne szyki, zmarginalizował politycznych przeciwników, a tych, którzy ośmielili się kwestionować jego plany gospodarcze, zmusił do publicznej samokrytyki i raz jeszcze podjął próbę skokowego dogonienia zachodnich potęg.
5 maja 1958, nieco ponad pół roku po ogłoszeniu prześcignięcia Wielkiej Brytanii, partia komunistyczna oficjalnie zaaprobowała projekt Wielkiego Skoku. Produkcja stali miała ruszyć z kopyta, kolektywne gospodarstwa przynieść rekordowe plony, a szczęśliwi ludzie zamieszkać w eksperymentalnych komunach ludowych - jednostkach administracyjnych, które regulowały całość życia społeczno-gospodarczego.