Usto-mysz pomoże niepełnosprawnym

Usto-mysz to nowy sposób porozumiewania się człowieka z komputerem. Stwarza możliwość sterowania programem komputerowym za pomocą ruchów ustami. Jednak, jak podkreśla Piotr Dalka, spośród innych urządzeń tego typu wyróżnia go to, że jest bezdotykowy. - Nie wymaga montowania na głowie użytkownika dodatkowych urządzeń, takich jak specjalne kaski czy rurki - mówi Dalka.

Urządzenie zbudowane jest z dwóch części: kamery internetowej, która przechwytuje ruchy twarzy, a w szczególności ruchy ust użytkownika. Drugim elementem jest specjalne oprogramowanie. Przetwarza ono obraz z kamery, wykrywa kształt ust, ich ułożenie i ruch. Odpowiedzialne są za to specjalne algorytmy przetwarzania obrazu. Znalezienie możliwości wykrywania położenia ust, ich konturu, czyli znalezienie krzywej, która pokrywałaby się z kształtem warg było najtrudniejszym i najbardziej innowacyjnym elementem pracy. Ostatecznie zastosowano algorytmy opisujące kształt ust za pomocą elipsy. Wielokrotnie dopasowywano elipsę tak, by pokrywała się z konturami ust użytkowników.

W usto-myszy zaimplementowano 3 podstawowe gesty: otwarcie ust, złożenie ust w charakterystyczny dziobek oraz wysunięcie języka. System działa w ten sposób, że poszczególne ruchy ust mogą być przypisane do konkretnych "akcji" - działań podejmowanych przez użytkownika. W ten sposób otwarcie ust można będzie przełożyć na pojedyncze kliknięcie myszy. "Akcje" będą modyfikowane i rozszerzane w zależności od potrzeb osób korzystających z urządzenia. Możliwe będzie przewijanie elementów widocznych na ekranie, poruszanie kółkiem myszy.

Dodatkowym usprawnieniem pracy usto-myszy będą dwa tryby pracy: chwilowy i ciągły. Podczas pracy w trybie chwilowym ruch otwartych ust oznaczał będzie np. pojedyncze kliknięcie klawiszem myszy. Praca w trybie ciągłym może przełożyć się na stałe naciskanie klawisza myszy, co umożliwi np. łatwiejsze przeglądanie stron, usprawni poruszanie się w górę i w dół strony.

Wynalazek może być udoskonalany przez stosowanie dodatkowych aplikacji. Jedną z nich jest komunikator dla osoby sparaliżowanej, która ma kłopoty z mówieniem. Jak opisuje dr. Piotr Suchomski "Menu składa się z piktogramów, pod każdym z nich jest umieszczony fragment wypowiedzi. Klikając na poszczególne piktogramy możemy składać całe wypowiedzi: chcę jeść, chcę pić albo podłóż mi poduszkę. Możemy te teksty uzupełniać własnymi wypowiedziami dzięki niewielkiej klawiaturze podobnej do tej, w którą wyposażony jest telefon komórkowy. W urządzenie jest wbudowany syntezator mowy".