"Wreszcie postawiono diagnozę"

Tajemnicą podzieliła się z przyjaciółką, Elą, która zaproponowała, żeby Ani skompletować odpowiednie ubranie. Choć bała się kompro­mi­ta­cji i śmiesz­no­ści, zaczęły się pierwsze próby publicznego pojawiania się jako kobieta. Nikt ze zna­jo­mych nie domy­ślał się jednak jej "pro­ble­mu". "Przy­ja­cie­le uwa­ża­li, że je­stem do­brym, czu­łym oj­cem, do­brym mę­żem, czło­wie­kiem wraż­li­wym na ludz­kie kło­po­ty, że ła­two znaj­du­ję wspól­ny ję­zyk z ko­bie­ta­mi i lu­bię z nimi prze­by­wać. (...) Gra­łam rolę męż­czy­zny w na­pi­sa­nym przeze mnie przed­sta­wie­niu. Gdybym była oso­bą wie­rzą­cą, powiedzia­ła­bym: je­dy­nie Bóg wie, ile mnie to kosz­to­wa­ło! Ale przecież pro­blem z moją toż­sa­mo­ścią płcio­wą, od­mien­ną od oficjalnie uzna­nej, to nie było całe moje życie. Rola męż­czy­zny czy po pro­stu by­cie czło­wie­kiem przynosiło mi oprócz cier­pie­nia tak­że wie­le sa­tys­fak­cji. Może właśnie na tym po­le­ga ży­cie? Gdy­by nie mój pro­blem, mo­gła­bym po­wie­dzieć, że było ono uda­ne". Po siedmiu
latach pracy została zwolniona z przedsiębiorstwa Alma-Press i rozpoczęła własną działalność gospodarczą - przez wiele lat pracowała w branży wydawniczej, reklamowej i poligraficznej.