piramida cheopsa

Badacze nie są zgodni co do tego, kiedy do piramidy w Gizie pierwszy raz wdarli się intruzi. Cały artykuł przeczytasz na portalu wielkahistoria.pl. O wizycie starożytnych rabusiów krążą tylko domysły. Otwór, którym dziś wchodzi się do piramidy, miał zostać wykuty dopiero w średniowieczu. Prawdopodobnie pierwszą ekspedycję zrealizowano po roku 800, za rządów kalifa Bagdadu Al-Mamuna. Możliwe jednak, że tunel był już obecny w epoce faraonów, a słudzy kalifa tylko oczyścili go i poszerzyli. O projekcie Al-Mamuna krąży wiele opowieści, o dyskusyjnym charakterze. Miały jednak powracające motywy. Przede wszystkim Al-Mamun nie odnalazł w piramidzie skarbów. Komory króla i królowej były pozbawione kosztowności. Jako władca oświecony myślał raczej o zdobyciu sekretów dawnej nauki, niż o srebrze i złocie. Plotki głosiły także o mumiach w komorze królowej. Zostały wyniesione albo istnienie ich zmyślone. Wbrew powszechnym wyobrażeniom w żadnej piramidzie ze Starego Państwa nie odnaleziono nigdy mumii faraona. Baśnie krążyły też o następcach Al-Mamuna. Powstał wtedy mit o niezwykłym kubku z piramidy Cheopsa.

Wnętrze piramidy Cheopsa nie zostało nigdy w pełni przebadane. Cały artykuł przeczytasz na portalu wielkahistoria.pl. Wiadomo, że w słynnej budowli sprzed ok. 4500 lat umieszczono trzy komory. Jedna z nich nosi nazwę Komory Królowej, co jest błędne – podaje serwis wielkahistoria.pl. Dlaczego? Faraon Cheops miał kilka małżonek. Dla królowych faraon wzniósł trzy mniejsze piramidy, a wielką – wyłącznie dla siebie. Pozostałe dwie komory to Komora Króla oraz Podziemna Komora, która ciągnie się pod piramidą na głębokości 27 m. Po co wybudowano Komorę Królowej? Niemiecki egiptolog Ludwig Borchardt twierdził, że to efekt dwukrotnej zmiany planów pracy. Komora Królowej ma kształt bliski kwadratu (5,7 m długości, 5,2 m szerokości). Swoją teorię o niej opisał w książce Mark Lehner. Według niego to zapieczętowane pomieszczenie, do którego trafić miała ka - jedna z dusz faraona. Prawdopodobnie służyła do tego figura umieszczona w niszy. Została ona jednak skradziona przez rabusiów. Ten zaginiony i bezcenny skarb mógłby rzucić nowe światło m.in. na praktyki pogrzebowe sprzed 4500 lat i pozwolić lepiej poznać funkcjonowanie piramid.

Starożytne egipskie budowle wciąż skrywają wiele tajemnic. Jedna z nich od dekad zastanawia naukowców i dotyczy tuneli znalezionych przy piramidzie Cheopsa w XIX wieku. Cały artykuł przeczytasz na portalu wielkahistoria.pl. Badacze spierają się o teorie, które mogłaby wyjaśnić, po co i do czego służyły te tajemnicze tunele. Znajdują się one około 88 metrów od wschodniej podstawy piramidy. Mają 23 m długości i 10 m głębokości. Ich odkrywcy, Vyse i Perring, sądzili, że tunele są podziemiem nieukończonej piramidki dla jednej z żon faraona. Na początku lat 80. XIX w. teoria ta jednak upadła. Tymczasem w 2020 r. dr David Lightbody stwierdził, że tunele służyły do obserwacji astronomicznych. Co więcej, konstrukcja ta pozwalała na dokładne określenie bieguna niebieskiego Ziemi i zdaniem naukowca, pomiary wykonane w tunelach miały pomóc precyzyjnie ustawić boki piramidy na cztery strony świata.

Powstałe wiele wieków przed naszą erą piramidy w Egipcie wciąż wzbudzają wiele zainteresowania wśród badaczy. Cały artykuł przeczytasz na portalu wielkahistoria.pl. Do dziś nie ma jasnej odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób te monumentalne budowle zostały wykonane. Choć dominuje teoria o wykorzystywaniu wielkich ramp oraz drewnianych żurawi, za pomocą których ustawiano kamienne bloki, to z czasem pojawiła się inna hipoteza, mówiąca o tym, że piramidy zbudowano ze specjalnego betonu, wlewanego do drewnianych szalunków na miejscu budowy. Teza ta pierwszy raz wypłynęła w latach 70. XX wieku, kiedy Joseph Davidovits, który był chemikiem, wykonał analizę próbek pobranych z piramidy. Według wyników ta zbudowana została z betonu, który składał się głównie z wapienia oraz ziemi okrzemkowej, gliny, węglanu sodu i wapna. Nikomu jednak nie udało się znaleźć potwierdzenia dla takich wyników, stąd uznano, że naukowiec przebadał prawdopodobnie grudki kamienia albo zaprawy. Jednak teoria tajemniczego betonu powróciła na początku XXI wieku, kiedy fizyk Guy Demortier podważył możliwość postawienia olbrzymiej piramidy z bloków skalnych w zaledwie trzy dekady. Jego zdaniem to przeczyło prawom fizyki. On także wykonał analizę próbki pobranej z piramidy, jednak wykorzystał do tego celu bardziej zaawansowaną technikę, a dokładnie specjalistyczne prześwietlenia rentgenowskie oraz spektroskopię magnetyczną. Badanie potwierdziło, że głównym budulcem był wapień, jednak jego skład różnił się od tego, który można było znaleźć w pobliżu piramidy. Mimo trudnych do podważenia wyników, archeolodzy oraz egiptolodzy sceptycznie podeszli do tej teorii. Swoje podejście tłumaczyli szerszą wiedzą z zakresu kultury starożytnego Egiptu oraz wykorzystywanej wówczas technologii. Szymon Zdziebłowski autor książki “Wielka piramida. Tajemnice cudu starożytności” stwierdził, że fizyk na pewno miał dobre intencje, a wyniki badań są autentyczne, jednak nie wiadomo, skąd dokładnie pobrana została próbka. Bardzo możliwe, że fizyk nieświadomie wziął ją nie z bloku skalnego, a z zaprawy, co sprawiło, że teoria o tajemniczym betonie powróciła.