Pierwsza na świecie operacja tego typu
Po odpowiednich wyliczeniach lekarze zdecydowali się więc na stymulowanie wzrostu dolnego odcinka przełyku z umieszczonym w nim magnesem za pomocą dużego magnesu umieszczonego na zewnątrz - przy szyi dziecka. Siłę magnesu zewnętrznego regulowano przy pomocy obliczeń; po dołożeniu kolejnych krążków magnesu chłopczyk wyglądał, jakby miał przyczepioną do barku puszkę coca-coli.
Postępy w przyroście przełyku obserwowano przy pomocy zdjęć rentgenowskich. Po uzyskaniu odpowiedniego przyrostu dolnego odcinka przełyku, lekarze zastąpili magnes zewnętrzny krążkiem neodymowym, włożonym przez usta, bez otwierania klatki piersiowej, do zakończenia górnego odcinka przełyku. Do wnętrza dolnego odcinka, również bez operacji, przez otwór gastrostomii (przetoki żołądkowej) wprowadzono nowy dłuższy magnes. W ten sposób oba odcinki przełyku stymulowane były we właściwym kierunku do szybszego wzrostu poprzez dwa przyciągające się do siebie magnesy neodymowe. Cały czas kontrolowana była siła przyciągania, by magnesy nie przywarły do siebie, uszkadzając przełyk.
W ostatnim etapie wydłużania magnesy przywarły do siebie. Zakończenia obu odcinków, które znalazły się między nimi, w ciągu kilku dni obumarły, a ścianki przełyku zrosły się w jedną całość. Złączone magnesy wydobyto z przełyku, który funkcjonuje normalnie. Cała procedura trwała dwa miesiące.