Otworzyli restaurację i zatrudnili do pracy bezrobotne panie

A było tak. Fundacja Pomocy Wzajemnej Barka od lat pomaga ludziom potrzebującym, w tym osobom, które z różnych względów nie mogą znaleźć pracy nawet w Poznaniu – mieście o najniższym bezrobociu w Polsce. Dla takich osób organizuje się różne kursy i warsztaty podnoszące ich kwalifikacje.

- Jednym z nich były warsztaty gastronomiczne. Nasz młody zespół postanowił, że co z tego, że panie je ukończyły, skoro i tak dalej nie mogą znaleźć pracy, więc uznaliśmy, że sami możemy im stworzyć miejsca pracy – wyjaśnia w rozmowie z Wirtualną Polską Jacek Ferenc z fundacji Barka. – Tak narodził się pomysł założenia spółdzielni socjalnej, która otworzy własną restaurację – dodaje.

Na ten cel udało się zdobyć 100 tys. zł. Szybko jednak okazało się, że to za mało, aby wyposażyć lokal na wysokim poziomie, dlatego zwrócono się o pomoc do różnych firm. 50 tys. zł przekazała fundacja Dominiki Kulczyk, Jeronimo Martins dostarczyło materiały budowlane, które zostały po budowie sklepów sieci Biedronka, zapewniło też ekipę remontową, a nawet podstawowe produkty do kuchni. Kompania Piwowarska zapewniła piękny bar i obiecała pomóc w sprawach marketingowych.

W ten sposób na poznańskiej Śródce powstał elegancki lokal zaaranżowany w stylu skandynawskim, chociaż zapewne większość na hasło „restauracja zatrudniająca bezrobotnych z Barki” wyobrażała sobie raczej skromny bar mleczny.

Bezrobotne do tej pory panie pracują jako pomoc kuchenna pod nadzorem szefa kuchni, który kulinarne szlify zdobywał w Wielkiej Brytanii. To on odpowiada za przygotowanie menu i poszczególnych potraw.

- W Londynie pracowałem bardzo blisko restauracji Jamiego Olivera, który poprzez pracę u siebie pomagał wyjść na prostą ludziom po poprawczakach itd. Miałem okazję poznać tych ludzi i przekonać się, jak to odmieniło ich życie – wspomina Marcin Banaś. – Kiedy tylko usłyszałem o tym, na jakich zasadach ma działać „Wspólny Stół”, od razu uznałem, że koniecznie muszę dostać tę pracę – dodaje.

Gdy rozmawiamy, w kuchni pomagają mu akurat trzy panie, wszystkie z podobnymi życiorysami.

- Mam 20 lat doświadczenia w pracy w gastronomii, ale pracowałam w różnych bistrach, gdzie podawało się zupę i schabowego z frytkami, a nie takie dania jak tutaj – opowiada 54-letnia Dorota Hinc. – Kiedyś zachorowałam, a gdy wróciłam, nie mogłam już znaleźć pracy, bo pracodawcy szukają młodszych. Zgłosiłam się do pomocy społecznej, ci odesłali mnie do centrum inicjatyw społecznych na Zawadach i tam dowiedziałam się o możliwości pracy tutaj – dodaje.

Podobną historię może opowiedzieć właściwie każda z pracujących tu pań. Tamara Tobiańska skończyła szkołę łączności i niemal przez całe życie pracowała w urzędzie pocztowym w wydziale celnym, a później w doręczalni.

- Pewnego dnia szefostwo poinformowało nas, że z racji wieku nie możemy dalej pracować ze względu na zagrożenie. I tak zwolnili wszystkie kobiety po pięćdziesiątce. Zostawili tylko te, którym do emerytury brakowało rok czy dwa – mówi pani Tamara, lat 56. – Przez pięć lat byłam bezrobotna, ale w CIS-ie wzięłam udział w kursie gotowania, a szef kuchni wybrał mnie do pracy tutaj, z czego jestem bardzo zadowolona. Oby tylko nam klienci dopisywali – dodaje.

Dorota Kaniewska jest młodsza od koleżanek. Ma 46 lat, ale i ona długo nie mogła znaleźć pracy.

- Skończyłam szkołę gastronomiczną, ale pracowałam w zawodzie bardzo krótko, bo szybko wyszłam za mąż i zajęłam się wychowaniem dzieci – opowiada. – Później ciężko było znaleźć pracę na stałe, robiłam różne rzeczy, pracowałam nawet w „Cegielskim” w rozdzielni albo sprzątałam w barze. Im jednak człowiek robi się starszy, tym trudniej o pracę – dodaje.

Marcin Banaś wspólnie ze swoimi pomocniczkami przygotowuje potrawy, które raczej trudno nazwać prostymi czy typowymi. To raczej kuchnia fusion. Zjeść tu można m.in. perlicę z ziarnami zboża (42 zł), burgera z baraniną (29 zł), pstrąga kiekrzańskiego z bułką cytrynową (35 zł), czy kotlet z kalafiora w panierce sezamowo-dyniowej (29 zł).

- Menu opieramy na produktach podchodzących z gospodarstwa ekologicznego fundacji Barka w Chudobczycach, które też działa jako przedsiębiorstwo społeczne. Pracują na nim m.in. osoby, które wyemigrowały, ale nie potrafiły sobie poradzić za granicą, a po powrocie do Polski nie mogły znaleźć pracy – wyjaśnia Ferenc. – To właśnie z tego gospodarstwa mamy warzywa, owoce, baraninę czy jagnięcinę – dodaje.

Szef kuchni przyznaje, że z osobami bez większego doświadczenia w gastronomii pracuje się zupełnie inaczej, ale chwali swoje pomocnice.

- Są rzetelne, dokładne i szybko się uczą. Jeszcze kilka dni temu, nie wiedziały, co to są cięte frytki, dzisiaj same je robią. Jestem pewien, że z każdym dniem będą sobie radzić coraz lepiej – zapewnia Marcin Banaś.

Lokal otwarto 20 sierpnia i w weekend przeżywał prawdziwe oblężenie zwłaszcza po tym, jak materiał o restauracji wyemitowano w głównym serwisie informacyjnym jednej ze stacji telewizyjnych.

- Po programie cała masa ludzi przyszła do nas chociaż na herbatę albo lampkę wina, aby zobaczyć, jak to wygląda na żywo – opowiada Ferenc.

Restauracja „Wspólny Stół” mieści się przy ul. Śródka 6. Wybór miejsca nie był przypadkowy.

- Przecież to na Śródce znajduje się siedziba Barki i wszyscy nas tu znają. Poza tym dzielnica przeżywa duże ożywienie, jest tu coraz więcej lokali przyciągających turystów i poznaniaków – zauważa Ferenc.

Na dodatek w kamienicy, gdzie znajduje się restauracja, powstaje hotel, więc dodatkowymi klientami będą jego goście. Nazwa „Wspólny Stół” nie jest przypadkowa – na samym środku sali znajduje się bowiem wspaniały, 5-metrowy stół, przy którym wspólny obiad może zjeść nawet 20 osób.

Restauracja jest czynna 7 dni w tygodni w godzinach od 12 do 22.

Byłeś świadkiem lub uczestnikiem zdarzenia? .