Nie każdy może być alpinistą

Komitet Rady Ministrów przyjął i rekomendował w czwartek Radzie Ministrów przedłożony przez ministra edukacji narodowej i sportu "Projekt rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie uprawiania alpinizmu".

Ustawa z 18 stycznia 1996 roku o kulturze fizycznej (z późniejszymi zmianami) nałożyła na rząd obowiązek określenia w rozporządzeniu szczegółowych wymogów dotyczących uprawiania alpinizmu, w tym: kwalifikacji i sposobu ich uzyskiwania, zasad nadawania (ich zawieszania i cofania), wzorów dokumentów potwierdzających kwalifikacje i uprawnienia oraz zasad bezpieczeństwa obowiązujących przy uprawianiu tych sportów, powszechnie określanych mianem niebezpiecznych.

W projekcie rozporządzenia przyjęto, że do uprawiania alpinizmu niezbędne są specjalistyczne kwalifikacje (zdobyte poprzez szkolenia i praktyki), udokumentowane uzyskaniem karty wspinacza, taternika, taternika jaskiniowego lub narciarza wysokogórskiego. Określono również, jakie rodzaje wspinaczek mogą być uprawiane przez osoby nie posiadające wymienionych kart (np. wspinanie się na obiektach sztucznych oraz wspinanie w rejonach skałkowych pozatatrzańskich, wyposażonych w trwałe zabezpieczenia asekuracyjne).

Przewidziano 6 rodzajów kart alpinistycznych - dodając dwie: kartę wspinacza i narciarza wysokogórskiego (zlikwidowano kartę taternika samodzielnego i kartę samodzielnego taternika jaskiniowego).

Polski Związek Alpinizmu, jako organ związku sportowego, zobowiązany został do zapewnienia warunków umożliwiających uzyskanie właściwego poziomu przygotowania kandydatów. Do jego zadań należeć będzie m.in. nadawanie (lub odmowa nadania) kart alpinistycznych, przeprowadzanie egzaminów sprawdzających, niezbędnych do uzyskania karty czy prowadzenie dokumentacji i ewidencji kart.

Ponadto w projektowanym rozporządzeniu zawarto regulacje dotyczące zasad bezpieczeństwa w alpinizmie, które obowiązywać będą zarówno organizatorów działalności alpinistycznej, jak i osoby uprawiające te sporty.(kar)