List biskupów do Polaków żyjących poza krajem

"Pragniemy zachęcić wszystkich do zachowania wszędzie, także na emigracji, postawy chrześcijanina, katolika i Polaka. Podtrzymujmy więzy rodzinne, pamiętając w modlitwie oraz w konkretnych relacjach i kontaktach o pozostawionej w kraju rodzinie, rodzicach, współmałżonku i dzieciach oraz przyjaciołach i znajomych. Niech nie będzie wśród Was takich zjawisk, jak zazdrość, szkodzenie sobie zamiast wzajemnej pomocy, brak solidarności, wchodzenie do nieuczciwych związków" - przekonują biskupi Polaków przebywających w innych krajach.

Trwająca od kilku lat intensywna emigracja zarobkowa stała się dla kraju bardzo poważnym i niepokojącym problemem społecznym i ekonomicznym - oceniają biskupi w liście i przypominają zasługi, jakie mają polskie parafie i misje duszpasterskie za granicą dla podtrzymania polskiej tożsamości i kultury.

Początki coraz większej liczebnie emigracji polskiej, sięgają końca XVIII w. Nowa fala emigracji miała miejsce w okresie "Solidarności" i po stanie wojennym. Polskę opuściło wówczas kilkaset tysięcy ludzi. W 2004 r., kiedy Polska weszła w struktury Unii Europejskiej rozpoczęła się emigracja ludzi młodych, którzy w poszukiwaniu pracy i lepszych zarobków wyjeżdżali na Zachód.

"W wielu krajach polskie parafie i misje duszpasterskie są wciąż jedynymi ośrodkami polskiej tożsamości i kultury. Polacy na emigracji budowali kościoły i kaplice, troszczyli się o sprowadzenie i utrzymanie kapłanów, wspierali czynnie dążenia Rodaków w Ojczyźnie do wolności, i w ramach duszpasterstwa polonijnego zakładali stowarzyszenia religijne i patriotyczne. "Myślimy o nich z uznaniem i troską - piszą biskupi.

"Chylimy też czoła przed tymi, którzy wiele wycierpieli dla zachowania wierności Chrystusowi, zwłaszcza w krajach Europy Środkowo-Wschodniej i na Wschodzie. Nie wolno nam zaprzepaścić tego bogatego dziedzictwa kultury i wiary, użyźnionej ofiarną pracą i zaangażowaniem przodków, a niekiedy nawet męczeńską krwią" - napisali biskupi w liście.