Brama Floriańska w Krakowie będzie udostępniona turystom

Gruntowny remont prowadzony jest od 2001 roku. Objął on Bramę Floriańską, Basztę Pasamoników i łączący je wschodni mur kurtynowy.

Do tej pory zakończona została konserwacja zewnętrznych elementów elewacji, dzięki czemu po zdjęciu rusztowań można już oglądać oczyszczony zabytek.

Prace konserwatorskie finansowane są przez miasto oraz Narodowy Fundusz Odnowy Zespołów Zabytkowych Krakowa. Pochłonęły one już prawie 1 mln zł.

Zgodnie z zamierzeniami, po remoncie dla ruchu turystycznego zostanie oddany ciąg Bramy Floriańskiej, Baszty Pasamoników i łączącego je wschodniego muru kurtynowego, które wraz ze znajdującym się nieopodal Barbakanem utworzyłby jeden z najciekawszych i najwartościowszych historycznie zespołów turystycznych miasta.

Konserwatorzy postulują też udostępnienie zwiedzającym zachodniej części fortyfikacji, użytkowanej przez Muzeum Czartoryskich. Problem stanowi jednak nierozwiązany status własnościowy tych budowli.

Pierwsze drewniano-kamienno-ziemne obwarowania Krakowa zbudowano na podstawie odrębnego przywileju lokacyjnego Leszka Czarnego z 1285 roku. Władca ten zezwolił na otoczenie miasta umocnieniami, odwdzięczając się mieszczanom za obronę zamku i miasta podczas buntu małopolskich możnowładców. Dzięki tym fortyfikacjom Kraków skutecznie obronił się przed wojskami tatarskimi w czasie najazdu na przełomie 1287 i 1288 roku.

Na przełomie XIII i XIV wieku rozpoczęto wznoszenie murowanych fortyfikacji. Sto lat później miała miejsce przebudowa umocnień, powiązana z pogłębieniem linii obrony przez budowę drugiego obwodu murów oraz szerokiej fosy. Koniec XV wieku wiązał się z budową Barbakanu, półkolistych baszt i ziemnych umocnień. Ostatnią próbę modernizacji północnego odcinka średniowiecznych fortyfikacji oraz przystosowania niektórych jego elementów do użycia dział podjęto w latach 1626-1627.

Od połowy XVI wieku, kiedy artyleria osiągnęła znaczny poziom rozwoju, średniowieczny system obronny stał się bezużyteczny. W tym czasie rozpoczęła się stopniowa degradacja krakowskich obwarowań, aż do roku 1804, kiedy cesarz Franciszek II wydał rozporządzenie dotyczące rozbiórki fortyfikacji miejskich. Do naszych czasów ocalały w całości jedynie tzw. fortyfikacje Floriańskie, w których skład wchodzi Brama Floriańska, baszty Pasamoników, Ciesielska i Stolarska, łączące je mury obronne wraz z Arsenałem oraz Barbakan.