Koronawirus. Korea Północna bawi się w chowanego? Kim Dzong Un zaprzecza nowym infekcjom

Kiedy Choi Jung Hun opiekował się swoimi pacjentami w Korei Północnej, sam musiał zadbać o konieczną higienę. - Zażądano ode mnie, abym sam kupił maseczki chirurgiczne i rękawiczki - mówi. W rozmowie z "Deutsche Welle" za pośrednictwem Skype'a zaznacza, że brakowało odzieży ochronnej dla lekarzy. Nie można zweryfikować jego wypowiedzi, ale pokrywają się one z innymi relacjami z odizolowanego kraju.

Neurolog Choi Jung Hun uciekł w 2012 roku do Korei Południowej. Wcześniej pracował w Centrum Zwalczania Epidemii w mieście portowym Chongjin w Korei Północnej. Jako młody lekarz przeżył w 2002/2003 epidemię SARS. Nie dysponował wtedy niczym więcej, jak tylko termometrem do diagnozowania pacjentów.

Dziś, po tym jak przeszedł "na drugą stronę", pracuje gościnnie na Uniwersytecie Sejong w Korei Południowej. Informacje płynące z mediów państwowych o tym, jakoby Koreę Północną koronawirus miał na razie oszczędzić, uważa za propagandę. Również dlatego, że granica z Chinami o długości 1400 kilometrów do końca stycznia pozostawała otwarta.

Dr Choi jest zdania, że wirus już wtedy przedostał się do kraju. - To oczywiste, że ludzie w Korei Północnej umierają z powodu koronawirusa - zaznacza. W przeszłości w jego kraju ludzie co jakiś czas umierali z powodu wirusów. Również takich, które w innych miejscach nie miały śmiertelnych skutków: "Korea Północna to muzeum wirusów".

Nie jest zaskoczony tym, że reżim uporczywie twierdzi, że udało się powstrzymać COVID-19. - System zdrowia jest słaby, nikt nie chce tego pokazywać światu - mówi. Rolę odgrywa też inny aspekt: przesłanie do narodu: "Jeżeli stanie się jasne, że system opieki zdrowotnej nie jest w stanie zadbać o obywateli, stracą oni zaufanie do rządu. Oznaczałoby to, że system nie jest nieomylny". Władza chce tego uniknąć i ukrywa lub manipuluje informacje.

W rzeczywistości w mediach państwowych Korei Północnej sporo mówi się o COVID-19. Każdego dnia pojawiają się aktualizacje. Nagłówki sugerują, że reżim robi co w jego mocy, by uchronić obywateli. "Zabiegi przeciwdziałające epidemii są zaostrzane" lub "Olbrzymi wkład w przeciwdziałanie epidemii".

Również internetowa gazeta "Daily NK", która specjalizuje się w informacjach dotyczących Korei Północnej, intensywnie relacjonuje, ale w tym przypadku relacje mają inny wydźwięk. Redakcja "Daily NK" mieści się w Seulu, a autorzy w swoich tekstach powołują się na anonimowe źródła na Północy, których nie mogą ujawniać ze względów bezpieczeństwa.

W połowie czerwca "Daily NK" napisała: "Ponad pięć tysięcy osób, które zostały zwolnione z placówek, w których były objęte kwarantanną, mogło umrzeć, spekuluje jedno ze źródeł". Weryfikacja tej spekulacji nie jest jednak możliwa.

Wiadomo tylko tyle: odizolowana Korea Północna zareagowała na koronakryzys szeroko zakrojonymi działaniami. I tak już szczelne granice zostały jeszcze szczelniej zamknięte, w szkołach i na uniwersytetach miesiącami nie odbywały się zajęcia. A pod koniec lipca media państwowe ogłosiły, że pojawił się pierwszy i na razie jedyny przypadek osoby z podejrzeniem: miał nim być rzekomy przybysz, który skruszony wrócił przez granicę z Korei Południowej. Zamknięto przygraniczne miasto Kaesong. Potem sprawa ucichła. W amerykańskich statystykach Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa Korea Północna nie widnieje.

W sierpniu na zdjęciach z posiedzenia partii rządzącej pod przewodnictwem Kim Dzong Una widać pełne rzędy ludzi. Maski nie ma nikt.

Jak należy odczytywać te mieszane sygnały? Od wybuchu pandemii sytuacja informacyjna jeszcze bardziej się pogorszyła. Większość obcokrajowców wyjechała z kraju. Pracownicy wielu ambasad, w tym krajów europejskich, opuścili kraj. Ambasada Niemiec jest zamknięta od 9 marca.

Niektóre ambasady pozostają wciąż otwarte. - Na razie nie rozważamy zamknięcia ambasady - powiedział "DW" rzecznik polskiej ambasady. Dodał, że polskie władze "bacznie obserwują rozwój sytuacji". Jak dowiedziała się "DW", pracuje również ambasada Rumunii, przy czym "członkowie rodzin dyplomatów i niektórzy pracownicy wrócili 9 marca 2020 roku do Rumunii". W Korei pozostali również reprezentanci Czech i Bułgarii. Nie wiadomo, ilu Niemców wciąż pozostaje w tym kraju.

Na stronach niemieckiego MSZ można znaleźć krótką informację: "Nie jest możliwe orzec, czy w Korei Północnej miały miejsce infekcje. Należy wyjść z założenia, że miejscowy system zdrowia nie dysponuje możliwościami diagnostycznymi i terapeutycznymi w przypadku ostrego przebiegu COVID-19".

Potwierdza to również Choi Jung Hun. Zaznacza jednak, że powodem nie jest wykształcenie lekarzy i pielęgniarek. Personel medyczny, jego zdaniem, jest dobrze przygotowany. - Lekarze są w stanie rozpoznać COVID-19 na podstawie objawów. Ale nawet jak postawią diagnozę, nie mogą jej oficjalnie potwierdzić, bo brakuje im niezbędnego sprzętu".

Nie tylko zestawy do testów są w Korei Północnej towarem deficytowym. - Nie ma żadnej infrastruktury. W szpitalach co jakiś czas brakuje prądu, częściowo nie ma również wody - mówi Choi.

Zamknięte granice utrudniają wwóz do kraju środków, które mogłyby pomóc. Do tego dochodzą szerokie sankcje nałożone przez ONZ wobec Korei Północnej. W marcu do północnokoreańskiego ministerstwa zdrowia dotarła dostawa materiałów przygotowanych przez organizację Lekarze bez Granic. Były wśród nich maski, rękawiczki, antybiotyki, produkty związane z higieną oraz odzież ochronna.

Aby materiały mogły dotrzeć do adresatów, organizacja potrzebowała specjalnego zezwolenia. W samej Korei Północnej niemal nie ma już przedstawicieli organizacji humanitarnych, a te, które jeszcze tam pozostały, zawiesiły na razie swoją działalność.

Jedyną organizacją mającą szeroki dostęp jest Północnokoreański Czerwony Krzyż. Jego pracownicy wraz z wolontariuszami tłumaczą ludziom na miejscu, jak mogą chronić się przed koronawirusem.