Kilkaset osób pożegnało Stefana Mellera

[

]( http://wiadomosci.wp.pl/pogrzeb-stefana-mellera-6038683833156225g )[

]( http://wiadomosci.wp.pl/pogrzeb-stefana-mellera-6038683833156225g )
Pogrzeb Stefana Mellera

[

]( http://wiadomosci.wp.pl/stefan-meller-w-obiektywie-6038692808275073g )[

]( http://wiadomosci.wp.pl/stefan-meller-w-obiektywie-6038692808275073g )
Stefan Meller w obiektywie

Stefan Meller był człowiekiem wyjątkowym, łączył wrażliwość poety z skutecznością działania - wspominali zmarłego jego przyjaciele i znajomi, wśród nich Michał Komar, autor ostatniego wywiadu-rzeki ze Stefanem Mellerem, prof. Marcin Kula oraz jeden ze studentów Stefana Mellera, dziennikarz Andrzej Morozowski.

Podkreślali prawość, z jaką Stefan Meller potrafił przejść przez życie, a także jego wspaniałe poczucie humoru, erudycję i niezwykłą zdolność zjednywania sobie ludzi.

Bliscy, przyjaciele, studenci i współpracownicy Stefana Mellera, którzy zebrali się w piątkowe pochmurne popołudnie na Wojskowych Powązkach, by pożegnać wielkiego polskiego dyplomatę, byli tak liczni, że nie wszyscy zmieścili się w Domu Pogrzebowym, w którym odbyła się uroczystość.

Michał Komar, który prowadził ceremonię odczytał specjalny list od premiera Donalda Tuska. Składający w piątek wizytę w Moskwie premier pożegnał byłego szefa polskiej dyplomacji, wspominając swoją ostatnią z nim rozmowę. Wyraził żal, że nie będzie mógł skorzystać z jego bogatego doświadczenia.

Po uroczystości zebrani udali się na Cmentarz Powązkowski, gdzie Stefan Meller został pochowany w rodzinnym grobowcu.

Na pogrzeb przybyli m.in. marszałek Sejmu Bronisław Komorowski, były premier Tadeusz Mazowiecki, a także szef MSWiA Grzegorz Schetyna i minister sportu Mirosław Drzewiecki.

Stefana Mellera pożegnało też wielu przedstawicieli świata nauki, kultury, dyplomacji i dziennikarze.

Były szef MSZ zmarł 4 lutego w Warszawie po długiej i ciężkiej chorobie. Miał 66 lat.

Urodził się w roku 1942 w Lyonie. Po wojnie przyjechał z rodzicami do Polski. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, profesor nauk humanistycznych; znany ze swojej fascynacji Wielką Rewolucją Francuską. Wykładowca historii, wieloletni redaktor naczelny miesięcznika historycznego "Mówią wieki".

W latach 1966-68 pracownik naukowo-dydaktyczny Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych.

Represjonowany w 1968 roku. Od 1974 roku pracownik filii UW w Białymstoku. W latach 1981-84 prorektor PWST w Warszawie. Pełnił także funkcję dyrektora naukowego w Wyższej Szkole Nauk Społecznych w Paryżu.

Z MSZ związany od stycznia 1993 roku, najpierw na stanowisku wicedyrektora, a później dyrektora Departamentu Europy. Potem był podsekretarzem stanu w MSZ. Przestał nim być, gdy objął stanowisko ambasadora Polski we Francji - w latach 1996-2001.

Od 2002 roku ambasador Polski w Moskwie. Na szefa MSZ powołany 31 października 2005 roku. Pełnił tę funkcję do maja 2006 roku. Rząd Kazimierza Marcinkiewicza opuścił, kiedy weszły do niego Samoobrona i LPR.