Izrael i Palestyńczycy - wyboista droga do pokoju
Premierzy Izraela i Autonomii Palestyńskiej, Ariel Szaron i Mahmud Abbas, otrzymali w środę egzemplarze międzynarodowego planu pokojowego, przygotowanego przez USA, ONZ, Unię Europejską i Rosję. Ma on położyć kres trwającemu od ponad pół wieku konfliktowi izraelsko-palestyńskiemu. Poniżej najważniejsze wydarzenia na długiej drodze do pokoju od 1987 roku, kiedy wybuchło pierwsze powstanie palestyńskie.
Grudzień 1987 - Na okupowanych terenach palestyńskich wybucha powstanie antyizraelskie (intifada). Do jesieni 1993 roku ginie w nim przeszło 1100 Palestyńczyków.
3 listopada 1991 - Konferencja w Madrycie ustala ramy dla rozmów pokojowych.
13 września 1993 - W porozumieniach pokojowych wynegocjowanych w Oslo, a podpisanych w Waszyngtonie, Organizacja Wyzwolenia Palestyny i państwo Izrael uznają się wzajemnie; Izrael przyznaje Palestyńczykom ograniczoną autonomię na Zachodnim Brzegu i w Strefie Gazy.
1994 - Izrael i OWP podpisują porozumienie o samorządzie palestyńskim w Strefie Gazy i w Jerychu.
28 września 1995 - Tymczasowe porozumienie pokojowe przewiduje wybory do 88-miejscowej Palestyńskiej Rady Ustawodawczej (parlamentu), powołanie przewodniczącego Autonomii i stopniowe wycofanie wojsk izraelskich z miast Zachodniego Brzegu.
4 listopada 1995 - Fanatyk izraelski, przeciwnik porozumienia z Palestyńczykami, zabija premiera Izraela Icchaka Rabina.
23 października 1998 - Premier Izraela Benjamin Netanjahu, przewodniczący Autonomii Palestyńskiej Jaser Arafat i prezydent Bill Clinton podpisują w Białym Domu przejściowe porozumienie "ziemia za pokój", ustalające terminarz realizacji porozumienia z 1995 roku.
4 września 1999 - Izrael i Autonomia Palestyńska podpisują kolejne porozumienie przejściowe, zawierające zrewidowany terminarz wcielania w życie ustaleń z 1995 roku.
Kwiecień 2000 - Negocjatorzy palestyńscy wycofują się z rokowań na znak protestu przeciwko izraelskim propozycjom przewidującym rozbudowę osiedli żydowskich na ziemiach okupowanych.
25 lipca 2000 - Załamują się rozmowy na szczycie, prowadzone przez przywódców izraelskich i palestyńskich w Camp David przy udziale prezydenta Clintona.
28 września 2000 - Ariel Szaron, przywódca prawicowej partii izraelskiej Likud składa kontrowersyjną wizytę na Górze Świątynnej w Jerozolimie. Wybucha druga intifada (do 29 kwietnia 2003 roku ginie w niej co najmniej 2287 Palestyńczyków i 763 Izraelczyków).
7 lutego 2001 - Szaron zostaje premierem Izraela.
Marzec 2002 - Izrael rozpoczyna zakrojone na wielką skalę operacje wojskowe i na nowo okupuje tereny, które przekazał pod administrację palestyńską na mocy tymczasowych porozumień pokojowych z 1993 roku.
24 czerwca 2002 - Prezydent George W. Bush mówi, że USA poprą powstanie tymczasowego państwa palestyńskiego pod warunkiem, że na jego czele nie stanie Jaser Arafat.
10 marca 2003 - Arafat powołuje Mahmuda Abbasa, przeciwnika intifad, na urząd premiera Autonomii Palestyńskiej.
29 kwietnia 2003 - Parlament palestyński wyraża wotum zaufania dla Abbasa i jego rządu. Toruje to drogę do ogłoszenia przez USA, ONZ, UE i Rosję planu rozwiązania konfliktu izraelsko- palestyńskiego, tzw. mapy drogowej, wytyczającej marszrutę do utworzenia niepodległego państwa palestyńskiego.
30 kwietnia 2003 - Zaprzysiężenie rządu Abbasa.
