Konflikt z "gazową księżniczką"
Był jednym z przywódców pomarańczowej rewolucji, a także jednym z głównych jej sponsorów. Pierwotnie to Poroszenko miał zostać premierem nowego rządu, Juszczenko powierzył jednak to stanowisko Julii Tymoszenko. Przyszły prezydent Ukrainy objął kierownictwo Rady Bezpieczeństwa Narodowego i Obrony, jednak ustąpił po kilku miesiącach na skutek konfliktu z "gazową księżniczką".
W 2005 r. razem z czołówką Partii Solidarność wstąpił do Ludowego Związku "Nasza Ukraina" (PS formalnie nie została postawiona w stan likwidacji, lecz faktycznie zaprzestała w tym czasie dalszej działalności). Latem 2006 r. był kandydatem "pomarańczowej" koalicji na stanowisko przewodniczącego Rady Najwyższej, jego kandydatura upadła po przejściu Ołeksandra Moroza na stronę Partii Regionów. W 2007 r. nie znalazł się na liście wyborczej. W tym samym roku mianowano go przewodniczącym rady Narodowego Banku Ukrainy.
9 października 2009 r. został ministrem spraw zagranicznych w drugim rządzie Julii Tymoszenko, urząd ten zajmował do 11 marca 2010 r. Powrócił do rządu 23 marca 2012 r. W kontrolowanym przez Partię Regionów pierwszym gabinecie Mykoły Azarowa objął stanowisko ministra rozwoju gospodarczego i handlu. W wyborach w 2012 r. ponownie uzyskał mandat poselski jako kandydat niezależny.
Na archiwalnym zdjęciu 6 września 2005 r. ówczesny prezydent Ukrainy Wiktor Juszczenko, premier Julia Tymoszenko i sekretarz Rady Bezpieczeństwa Narodowego i Obrony Petro Poroszenko.