Dotychczasowi szefowie UOP
Pierwszym szefem UOP był Krzysztof Kozłowski, który kierował Urzędem od 10 maja do 31 lipca 1990r. Od 1956 roku był redaktorem Tygodnika Powszechnego, od 1980r. - działaczem "Solidarności". Od marca 1990 roku wiceminister spraw wewnętrznych, szefem resortu był wtedy jeszcze gen. Czesław Kiszczak. Był jednocześnie pierwszym cywilem w kierownictwie MSW. Od lata 1990 do końca tego roku był szefem MSW. Ściągnął do UOP m.in. grupę działaczy pacyfistycznego ugrupowania "Wolność i Pokój".
Od sierpnia 1990 do lutego 1992 szefem UOP był Andrzej Milczanowski, przedtem zastępca szefa. W latach 60. był prokuratorem w Szczecinie. Od 1980 członek "Solidarności", jej radca prawny. W stanie wojennym skazany za kierowanie strajkiem w stoczni szczecińskiej na 5 lat. Od 1984 szef podziemnej "Solidarności" w Szczecinie. Z UOP odszedł po objęciu MSW przez Antoniego Macierewicza. Wrócił do MSW po odwołaniu rządu Jana Olszewskiego 4 czerwca 1992 i powołaniu na premiera Waldemara Pawlaka. Jako sekretarz stanu w MSW od czerwca do lipca kierował MSW i UOP. Od lipca 1992 do grudnia 1995 szef MSW w rządach: Hanny Suchockiej, Waldemara Pawlaka i Józefa Oleksego. Odszedł z MSW w grudniu 1995, po zwycięstwie Aleksandra Kwaśniewskiego w wyborach prezydenckich. Kilka dni wcześniej skierował do prokuratury wojskowej wniosek o wszczęcie śledztwa w sprawie rzekomego szpiegostwa Józefa Oleksego na rzecz Rosji.
Gdy premierem był Jan Olszewski UOP kierował od 1 lutego do 5 czerwca 1992 Piotr Naimski, biochemik, dr nauk przyrodniczych. Działacz harcerski, jeden ze współzałożycieli Komitetu Obrony Robotników. Od 1977 członek redakcji niezależnego miesięcznika Głos. Od 1980 w "Solidarności".
Jerzy Konieczny był szefem UOP od 15 lipca 1992 do listopada 1993. Posiada tytuł doktora nauk prawnych. Od sierpnia 1990 organizator i szef nowo tworzonej Delegatury UOP w Katowicach. W lutym 1992, gdy szefem resortu był Macierewicz, Konieczny na własną prośbę odszedł z UOP. Od kwietnia do czerwca 1992 podsekretarz stanu w Biurze Bezpieczeństwa Narodowego przy Kancelarii Prezydenta RP. Wrócił do UOP po odwołaniu rządu Olszewskiego, początkowo na zastępcę szefa, potem na szefa Urzędu. Od końca grudnia 1995 do lutego 1996 szef MSW w rządzie Oleksego. W poprzednich wyborach bezskutecznie kandydował do Sejmu z list SLD.
Gromosław Czempiński kierował UOP od listopada 1993 do lutego 1996. Był pierwszym szefem UOP, który wywodził się ze służb specjalnych sprzed 1989 roku. Po ukończeniu w 1972 polskiego Ośrodka Kształcenia Kadr Wywiadowczych Czempiński pracował w I Departamencie MSW, czyli w wywiadzie. W latach 1980-1990 służył w kontrwywiadzie. Od sierpnia 1990 do grudnia 1992 był zastępcą dyrektora wywiadu UOP. W czasie wojny w Zatoce Perskiej w 1990 kierował akcją ewakuacji z Iraku agentów CIA. Od stycznia 1993 był zastępcą szefa UOP. Mianowany generałem przez prezydenta Lecha Wałęsę. Powodem jego dymisji miały być przecieki tajnych informacji w "sprawie Oleksego".
Andrzej Kapkowski był szefem UOP od lutego 1996. Absolwent psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1968 funkcjonariusz kontrwywiadu MSW, pracował na różnych stanowiskach w kraju i za granicą. Od sierpnia 1992 do grudnia 1995 był zastępcą dyrektora, a w styczniu 1996 został mianowany dyrektorem Zarządu Kontrwywiadu UOP. W maju 1997 roku został mianowany generałem przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego.
Kolejnym, siódmym, szefem UOP został w listopadzie 1997 roku płk. dr Jerzy Nóżka. Po nim, w lutym 1998 roku, stanowisko to objął ppłk. Zbigniew Nowek.
(an)
