Beatyfikacja kardynała Wyszyńskiego

Zgromadzone materiały to siedem trzydziestokilogramowych worków zawierających dane faktograficzne, zeznania świadków oraz pisma kardynała Wyszyńskiego. Wszystko przygotowano w dwóch językach: po polsku i po włosku.

Proces beatyfikacyjny kard. Wyszyńskiego rozpoczął się w 1989 r. 6 lutego 2001 r. w archikatedrze warszawskiej został zakończony diecezjalny etap procesu beatyfikacyjnego Prymasa Tysiąclecia. Zebrane dotąd akta, opatrzone stosownymi pieczęciami, zostały następnie dostarczone do Watykanu. Postulatorem beatyfikacji jest ksiądz Marian Rola - rektor Polskiego Kolegium Papieskiego.

Watykańscy historycy wypowiedzą się na temat zebranych materiałów i wpływu kandydata na swoją epokę, a komisja złożona z dziewięciu teologów dokona oceny jego świętości.

W tradycji Kościoła już od początku chrześcijaństwa oddawano cześć osobom, które poniosły śmierć męczeńską za wiarę lub tym, które swym życiem dawały świadectwo wiary. Pierwszymi świętymi byli Maryja, jej rodzice - Joachim i Anna, cieśla Józef oraz apostołowie. Pierwszy dokument kanonizacyjny został wystawiony 31 stycznia 993 roku przez papieża Jana XV i dotyczy biskupa augsburskiego Udalryka.

Pierwszym papieżem, który sprecyzował na piśmie wymagania wobec kandydatów do świętości był Urban Drugi w XI w. Od procesu kanonizacyjnego polskiego biskupa Stanisława ze Szczepanowa została wprowadzona funkcja promotora wiary, zwanego "adwokatem diabła", który dla lepszego zbadania sprawy z urzędu sprzeciwia się danej kanonizacji.

Obecnie Kościół potwierdza świętość zmarłej osoby poprzez jej beatyfikację lub kanonizację, przy czym do XVII wieku pojęcia te były równoznaczne. Beatyfikacja w Kościele katolickim polega na uroczystym potwierdzeniu świętości oraz postanowieniu, że w Kościele lokalnym można danej osobie publicznie oddawać cześć. Kanonizacja oznacza, że po przeprowadzeniu procesu kanonizacyjnego, osobę zaliczono w poczet świętych i wolno ją otaczać kultem publicznym w całym Kościele. (aka, ajg)