BBN: jest ponadpartyjna zgoda w sprawie obrony przeciwrakietowej
Platforma Obywatelska, Prawo i Sprawiedliwość, Polskie Stronnictwo Ludowe, Ruch Palikota oraz Solidarna Polska popierają prezydencki projekt ustawy dotyczącej zasad stabilnego finansowania ochrony przeciwrakietowej, która powinna być realizowana w ramach obrony powietrznej. Przedstawiciele tych sił politycznych zgadzają się, że w najbliższej dekadzie jest to najważniejszy i najpilniejszy priorytet w rozwoju Sił Zbrojnych RP. Dlatego te partie gotowe są poprzeć w parlamencie projekt ustawy.
Tylko Sojusz Lewicy Demokratycznej nie ma jednolitego zdania w tej sprawie. Jego politycy przyznają, że jest to priorytet dla bezpieczeństwa państwa, ale jednocześnie nie widzą potrzeby gwarantowania jego stabilnego finansowania.
Takie są najważniejsze wnioski z cyklu konsultacji, przeprowadzonych w imieniu Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego przez ministra Stanisława Kozieja. Zdaniem Szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego wypracowanie ponadpartyjnej zgody w sprawie obrony przeciwrakietowej jest dużym sukcesem, a w perspektywie wieloletniej przyczyni się do wzrostu bezpieczeństwa zarówno Polski, jak i krajów sojuszniczych.
Spotkania odbywały się w BBN i w Sejmie. Reprezentanci klubów parlamentarnych podkreślali obiektywną potrzebę nadania priorytetu budowie obrony przeciwrakietowej. Podnosili takie kwestie jak: narastanie zagrożenia rakietowego, konieczność uwzględniania uwarunkowań i decyzji sojuszniczych, potrzebę stabilności finansowania programów obronnych oraz wagę zaangażowania polskiego potencjału intelektualnego i przemysłowego w realizację tego projektu.
Szef BBN zadeklarował gotowość do dalszych spotkań z klubami parlamentarnymi, które zgłoszą taką potrzebę.
Po konsultacjach politycznych Szef BBN planuje cykl spotkań z ekspertami oraz publicystami. Następnym, niezwykle istotnym, etapem działań jest bowiem rzetelne informowanie opinii publicznej o projekcie, który ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa Polski.
Celem konsultacji prowadzonych przez Szefa BBN było wypracowanie ponadpartyjnego wsparcia dla najważniejszego i najpilniejszego priorytetu modernizacyjnego w Siłach Zbrojnych RP na nadchodzącą dekadę.
Minister S. Koziej omawiał założenia koncepcji, która jest konsekwencją i rozwinięciem postanowienia Prezydenta o głównych kierunkach rozwoju Sił Zbrojnych RP na lata 2013-2022. W tym dokumencie za jeden z kluczowych priorytetów modernizacyjnych wojska uznaje się budowę obrony przeciwrakietowej w ramach systemu obrony powietrznej Sił Zbrojnych RP. Wynika to z lawinowego wzrostu znaczenia rakiet jako środków przenoszenia potencjału uderzeniowego na współczesnym polu walki. Dlatego Sojusz Północnoatlantycki podjął decyzję o budowie sojuszniczej obrony przeciwrakietowej. Polska, jako państwo graniczne NATO, jest tym szczególnie zainteresowana.
Konieczność i zasadność takiego priorytetu całkowicie potwierdza, zakończony niedawno Strategiczny Przegląd Bezpieczeństwa Narodowego.
W czasie spotkań parlamentarzyści poznali podstawowe uwarunkowania strategiczne i operacyjne oraz założenia koncepcyjne programu. Przewidują one sukcesywne wyposażanie Sił Zbrojnych RP w zdolności zwalczania rakiet najkrótszego i krótkiego zasięgu oraz rakiet średniego zasięgu w ich końcowej fazie lotu. Strukturalnie i funkcjonalnie w ciągu dekady polska obrona powietrzna powinna być uzupełniona i wzmocniona o potencjał przeciwrakietowy, oparty na mobilnych, zdolnych do autonomicznego działania jednostkach przeciwrakietowych (modułach operacyjnych), sprzężonych jednolitym systemem rozpoznania, dowodzenia i kierowania ogniem. Całość będzie zintegrowana z systemem NATO i jednocześnie zdolna do samodzielnego użycia.
Kluczowym, dla powodzenia projektu, jest stabilny mechanizm finansowania. Prezydencki projekt ustawy zakłada przeznaczanie nań w latach 2014-2023 co najmniej corocznego przyrostu budżetu MON, przy utrzymaniu stałego wskaźnika 1,95 proc. udziału tego budżetu w PKB.
Szef BBN podkreślał ewolucyjny charakter budowy systemu w ciągu dekady oraz zasadę kierowania się w jego realizacji strategią przeskoku generacyjnego. Oznacza ona z jednej strony unikanie wprowadzania do wojsk sprzętu starej generacji, a z drugiej - wydatkowania pieniędzy na niesprawdzone, niepewne operacyjnie systemy uzbrojenia.