Urodzona w Londynie Powers zataiła swój wiek, by jako 15-latka wstąpić do Kobiecej Armijnej Służby Pomocniczej. Później służyła jako kelnerka w takiej samej formacji Królewskich Sił Powietrznych (RAF).
Jednak oficjalnych danych na temat przebiegu jej służby brak, gdyż stosowne dokumenty zostały zniszczone podczas niemieckich bombardowań Londynu w 1940 roku.
Gladys Powers była uważana za ostatnią żyjącą spośród 80 tys. kobiet, które służyły w brytyjskich siłach zbrojnych podczas I wojny światowej. Była także najstarszą z żyjących w Kanadzie weteranek.
Jak wspomina reprezentujący Abbotsford w kanadyjskim parlamencie Ed Fast, Powers była osobą niezwykle energiczną, żyjącą pełnią życia.
Po wojnie wyemigrowała z mężem, kanadyjskim żołnierzem, do Kanady. Rozwiedli się, a Gladys Powers przeżyła trzech kolejnych mężów.
Jak podkreślił zajmujący się w brytyjskim rządzie sprawami weteranów Derek Twigg, służące podczas I wojny światowej ochotniczki w dużym stopniu przyczyniły się do udostępnienia kariery wojskowej kolejnym pokoleniom kobiet.
