Bohdan Zieliński urodził się w Lublinie. W wieku 19 lat wstąpił jako ochotnik do Szkoły Podchorążych w Warszawie, a potem ukończył Oficerską Szkołę Artylerii w Toruniu.
W 1939 roku został mianowany Szefem Sztabu I Brygady Górskiej. W trakcie kampanii wrześniowej dostał się do niewoli niemieckiej, skąd uciekł i włączył się w działalność konspiracyjną.
Był uczestnikiem Powstania Warszawskiego - oficerem do zleceń gen. Bora-Komorowskiego. Był szefem Biura Studiów Wojskowych Obszaru II Komendy Głównej AK. Od stycznia 1945 r. ukrywał się w obawie przed represjami władz komunistycznych. W 1949 r. został aresztowany przez UB i skazany na 10 lat więzienia. Zwolniono go w 1955 r.
Aż do przejścia na emeryturę pracował w Biurze Projektów Przemysłu Cementowego i Wapienniczego w Krakowie.
Od 1991 r. gen. Zieliński był honorowym przewodniczącym Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. W 1992 roku w uznaniu zasług awansowano go do stopnia generała brygady. (reb)
