"Zapraszamy na wizytę u lekarza w 2024 r.". Internauci zdumieni, dyrektor przychodni wyjaśnia sytuację

Maciej Sokołowski, dyrektor wrocławskiego Wojewódzkiego Zespołu Specjalistycznej Opieki Zdrowotnej, specjalista chorób wewnętrznych potwierdza w rozmowie z WP, że pismo o takiej treści otrzymało ok. 1200 osób, które czekają na wizytę u endokrynologa, lecz nie wymagają natychmiastowej pomocy lekarza. – Osoby oczekujące na wizytę nie są jeszcze pacjentami. Nie wiemy też, na co chorują - wyjaśnia.

Jaka jest przyczyna tej kuriozalnej na pierwszy rzut oka sytuacji? Skąd ten 2024 rok? – Przesunięcie kolejki pacjentów jest uzasadnione rozporządzeniem ministra zdrowia, które zobowiązuje nas do przyjmowania w pierwszej kolejności grup pacjentów "priorytetowych”, np. pacjentów z adnotacją "Pilne” i takich, którzy od wielu lat są pod naszą opieką (miesięcznie na rutynową kontrolę przychodzi do nas około 1500 osób) – tłumaczy nam Sokołowski.

To tylko czubek góry lodowej problemu niekończących się kolejek. Ostatni z pacjentów "stabilnych” zostaną przyjęci za 10 lat, ponieważ pacjentów "pilnych” WZSOZ ma kilkuset rocznie. - Dwa lata temu dopisano nam pacjentów onkologicznych, którzy mają pierwszeństwo przed "pilnymi”. Kolejna grupa osób, którą musimy przyjmować przed pacjentami oczekującymi w kolejce, to osoby posiadające szczególne, ustawowe uprawnienia. Są to np. honorowi dawcy krwi. Od stycznia 2017 r. grupa ta została rozszerzona o kobiety ciężarne, a od sierpnia 2017 r. o działaczy opozycji antykomunistycznej. Te osoby mamy obowiązek przyjąć siedem dni od zgłoszenia – mówi WP Sokołowski.

Zdaniem dyrektora centrum medycznego ustawowy zapis o specjalnych uprawnieniach dla grupy kombatantów nie jest spójny z ustawą o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta, ponieważ to nie kryterium medyczne było w tej kwestii decydujące. A właśnie tylko to kryterium powinno być brane pod uwagę.

- 100 tys. działaczy opozycji z czasów PRL w całym kraju ma pierwszeństwo przed pacjentami "pilnymi” i "stabilnymi”, takich pacjentów też mamy sporo. Mogą zapisać się do endokrynologa bez skierowania od lekarza pierwszego kontaktu, choć moim zdaniem część z nich nie musi leczyć się koniecznie u specjalisty. Wiele razy apelowałem z kolegami, w ministerstwie zdrowia, by odciążyć specjalistów i przekierować część pacjentów do lekarzy rodzinnych, zmniejszając w ten sposób kolejki. Mimo że apel poparł krajowy specjalista ds. endokrynologii, nasz głos nie został wysłuchany. Pacjent z niedoczynnością tarczycy może z powodzeniem leczyć się u lekarza rodzinnego, który będzie regularnie przepisywać mu lekarstwa. Z drugiej strony pacjenci wolą leczyć się u specjalistów, wręcz ich kochają, czasem wywołują z tego powodu awantury, bo nie chcą wracać do lekarza rodzinnego – mówi Sokołowski. Tłumaczy, że np. "endokrynolodzy przyjmując kobiety w ciąży często muszą wysłuchiwać historii o zaburzeniach hormonalnych, które nie są jednostką chorobową, lecz naturalną cechą ciąży”.

Dyrektor dużej, wojewódzkiej przychodni mówi, że pacjentów wciąż przybywa, a liczba lekarzy maleje. Dlaczego? – Jeśli prywatna przychodnia płaci lekarzowi 200 zł za godzinę pracy, a publiczna może zapłacić 100 zł, to jak pan myśli, gdzie pójdzie lekarz? – pyta Sokołowski. I dodaje, że z tego powodu brakuje w jego placówce endokrynologów.

Kto w końcu ponosi winę za to, że pacjent musi czekać na wizytę np. siedem lat? Obecna ekipa rządząca? – Mnie komentowanie bieżącej polityki nie interesuje. Odpowiedzialność za organizację systemu leży po stronie NFZ i polityków odpowiedzialnych za ochronę zdrowia. Na leczenie jednego pacjenta w Polsce przeznacza się połowę sumy, którą przeznaczają Czesi. Składki zdrowotne u naszego sąsiada to 14 proc., w Polsce – 9 proc. Na służbę zdrowia powinniśmy przeznaczać 6,8 proc. PKB (według WHO minimalne nakłady na służbę zdrowia to 6 proc. PKB, polski rząd planuje wzrost nakładów do tego poziomu w 2025 r. – przyp. red.) – mówi WP Sokołowski, powtarzając postulat rezydentów, o których proteście głodowym mówiła niedawno cała Polska.

Jednak zdaniem dyrektora przychodni pieniądze to nie wszystko. Warto przekonać pacjentów, że lekarze rodzinni mogą z powodzeniem leczyć wiele chorób przewlekłych, a specjaliści powinni konsultować tylko najtrudniejsze przypadki.

Zapytaliśmy Sokołowskiego, jak ocenia ostanie deklaracje Konstantego Radziwiłła. Minister zdrowia mówił m.in. że rząd rozdziela najwięcej rezydentur w historii, chwalił się wprowadzeniem sieci szpitali. Mówił też: "zlikwidowaliśmy biurokrację, która utrudniała leczenie osób chorych na nowotwór", "zwiększymy nakłady do 2025 r. do 6 proc. PKB", "są bezpłatne leki dla seniorów”. Ale np. nie ma zmian w NFZ, mają być dopiero w przyszłej kadencji Sejmu.

Działania dotyczące zwiększenia liczby rezydentur i wprowadzenia sieci szpitali dyrektor oceniaa bardzo pozytywnie. - Młodzi lekarze muszą mieć możliwość szkolenia. Sieć szpitali pozwala uniknąć konkursów ofert i długofalowo planować choćby inwestycje w szpitalach. To również gwarancja stabilności zatrudnienia dla kadry lekarzy, pielęgniarek i innych profesjonalistów medycznych. Zasady “sieciowe” pozwalają racjonalizować miejsca wykonywania poszczególnych procedur medycznych. Nie tam, gdzie NFZ najlepiej zapłaci, a tam, gdzie jest to najbardziej racjonalne – tłumaczy Sokołowski.

Zwiększenie nakładów, zdaniem eksperta, to również dobry kierunek, choć wzrost nakładów powinien być wyższy i szybszy. - Musimy zwiększyć wynagrodzenia pracownikom, bo walczymy teraz o przyszłość systemu ochrony zdrowia w starzejącym się społeczeństwie. Niestety, zawsze efekty wzrostu finansowania widać dopiero w kolejnej kadencji Sejmu. Stąd politycy przez ostatnie kilkanaście lat nie podejmowali takich decyzji. Obserwuję rosnące niezadowolenie wśród pracowników. Jeśli pani w sklepie idzie do konkurencji, bo tam lepiej płacą, to przecież nikt jej nie wytyka braku etyki zawodowej. A my nie mamy możliwości lepszego płacenia lekarzom. NFZ od 2009 r. płaci za poradę praktycznie tak samo. Czyli nakłady na opiekę zdrowotną to jedno, a wycena poszczególnych świadczeń to drugie. NFZ płaci za konsultację lekarza specjalisty (bez badań diagnostycznych)
niecałe 35 zł. Z tego trzeba zapłacić lekarzowi, pielęgniarce, rejestratorce i ogrzać budynek. Lekarz dostaje zatem około 20 zł. A ile płacimy fryzjerowi? Zresztą w 2009 r. te 35 zł to były inne pieniądze niż dzisiaj – mówi Sokołowski. Lekarz apeluje jednocześnie o "wzrost wycen pojedynczych świadczeń tak, aby zatrzymać lekarzy w publicznym systemie opieki zdrowotnej”.

Mimo tych problemów dyrektor centrum medycznego jest zdecydowanym zwolennikiem pozostawienia NFZ w spokoju. - Pracują tam świetni specjaliści robiący naprawdę dobrą robotę. Likwidacja NFZ to “mieszanie herbaty”. I cieszę się, że ewentualne zmiany w tym zakresie zostały odłożone w czasie. To wyraz rozwagi ministerstwa - mówi.

Zapytany, czy działanie resortu zdrowia cokolwiek zmieniło w jego placówce, dyrektor mówi, że "dzięki ministerialnemu programowi rozszerzyliśmy działalność Referencyjnego Gabinetu Zabiegowego Stopy Cukrzycowej. To zdecydowanie zwiększa grono pacjentów, których możemy uratować przed amputacją stóp w przebiegu powikłań cukrzycy. Takiego kompleksowego programu od lat brakowało”.

Dużo frustracji przyniosła, zdaniem lekarza, ustawa o minimalnych wynagrodzeniach w opiece zdrowotnej. Podwyżki wynikające z tej ustawy to kilka do kilkudziesięciu złotych miesięcznie dla części pracowników. - Mniej więcej jedna trzecia zatrudnionych nie otrzymała jakichkolwiek podwyżek. A zarządzający przychodniami nie mają skąd brać środków na te podwyżki. Związkowcy grożą strajkami, a lekarze i pielęgniarki wybierają lepszych – prywatnych pracodawców. I rosną kolejki. Czesi w dniu wejścia do Unii Europejskiej podnieśli wynagrodzenia wszystkich pracowników sektora służby zdrowia o 100%. My tego nie zrobiliśmy. Jestem za porozumieniem ponad podziałami i jeszcze szybszym wzrostem nakładów na opiekę zdrowotną. W końcu wszyscy jesteśmy pacjentami! – podsumowuje Sokołowski w rozmowie z WP.