Ząbkowice Śląskie. Rodzinnej tragedii nic nie zapowiadało. Ludzie ułożeni. I syn, który mógł zabić

Posesję opuszczają policyjni technicy. Ostatni funkcjonariusze wychodzą zza bramy. Odpalają silniki aut. Nie mówiąc nic do siebie odjeżdżają. Brama wolno sunie ku zamkowi. Trzaska.

O godzinie 15 na miejscu nikogo już nie ma.

Do tragedii doszło około godziny pierwszej, w nocy z niedzieli na poniedziałek. 18-letni Marcel C. z dachu jednorodzinnego domu na obrzeżach miasta zadzwonił na policję i zgłosił, że ktoś włamał się na posesję i zabił trzy osoby.

Gdy na miejsce przyjechały służby, znaleziono ciała kobiety i mężczyzny w wieku 48 lat oraz 7-letniego dziecka. Okazało się, że prawda jest zupełnie inna, niż początkowo przekazywał 18-latek. W trakcie przesłuchania przyznał się, że zamordował rodziców i swojego 7-letniego brata siekierą. Powiedział również, gdzie zakopał narzędzie zbrodni i ubrania. Został zatrzymany.

48-letni Katarzyna i Tomasz C. mieszkali tu od ponad dwudziestu lat. Ona zajmowała się domem. Spokojna, cicha kobieta. On był współwłaścicielem dużej firmy transportowej. Jego pasją były motocykle. Zjeździł nimi kawałek świata.

- Byli majętni. Spokojni. Poukładani - mówi kobieta z osiedlowego sklepu. I dodaje: - Mogli się obnosić z tym, że tyle mają. Nieraz do mnie do sklepu przychodzi jeden, drugi biznesmen. Taka okolica. I od progu widać, co to nie ja. Z nimi nigdy tak nie było.

Potwierdzają to inni sąsiedzi rodziny C. - Nigdy się nie wychylali. Żyli sami sobie. Nic nie zapowiadało tej tragedii - ocenia mężczyzna mieszkający w okolicy.

Marcel. Spokojny, zamknięty. Cichy

Marcel. Osiemnastolatek miał być w miejscowym liceum uczniem przeciętnym. Raczej tym z gorszych - przyznają jego koledzy. Chodził do klasy matematyczno-informatycznej. Dyrekcja szkoły stwierdziła, że nigdy nie sprawiał problemów, choć w pierwszej klasie zdarzało mu się opuszczać lekcje.

Jego kolega z dawnych lat mówi: - Normalny chłopak. Całą podstawówkę z nim się uczyłem. Zamknięty może trochę w sobie. Miał swój świat. Ale kto by się spodziewał. Znam go tyle lat.

- To szok. Jak to możliwe. W szkole miał wielu kolegów, nigdy go samego na korytarzu nie widziałem. Choć na imprezach bywał cichy. Może ci koledzy niekoniecznie o czyś mogą świadczyć - zastanawia się chłopak, uczeń równoległej klasy tego samego liceum, do którego chodził Marcel.

Młodszy brat Kacper. Starszy - Karol

W tym samym kompleksie budynków, w którym mieści się liceum, znajduje się szkoła podstawowa. To do niej chodził 7-letni Kacper, młodszy brat Marcela. Dzieci w szkole będą miały teraz żałobę. Zapewniono im opiekę psychologiczną.

Ostatnim członkiem rodziny jest Karol. To najstarszy syn Katarzyny i Tomka. Student mieszkający we Wrocławiu. Skończył zarządzanie na tamtejszym Uniwersytecie Ekonomicznym. Dwa lata temu zaczął kontynuować studia na tym kierunku na Politechnice Wrocławskiej. Na co dzień nie mieszka w Ząbkowicach Śląskich.

- Karol często bywał w domu, i do sklepu do nas przychodził. Rodzicom przyjeżdżał pomóc, albo dziadkowi. Też taki cichy, dużo nie mówił, ale niesamowicie grzeczny chłopak - dodaje jeszcze kobieta z lokalnego sklepu.

Motyw?

O motywie tej zbrodni spekulują sąsiedzi. Mieszkańcy. Znajomi.

- Całe Ząbkowice są w szoku. Każdy mówi, że nikt by się nie spodziewał. To przeraża, że taka spokojna rodzina i coś takiego. Co mogło się stać? – pyta sąsiadka znająca rodzinę C.

Jedni mówią: pieniądze. Na ustach okolicznych mieszkańców przewija się ten motyw. Twierdzą, że rodzice mieli chłopakowi odciąć dopływ pieniędzy. Kieszonkowe. - Podobno tego dnia, wieczorem, zażądał od nich jakiejś dużej sumy. Odmówili - mówi znajomy Marcela.

Wersja numer dwa: zazdrość. - Znam go wiele lat i od kiedy pojawił się Kacper, zaczęło się psuć. Z młodym się nie dogadywał. Zazdrosny był, że Kacper miał lepiej. Że mały jest oczkiem w głowie rodziców. A on już nie - dodaje inny kolega osiemnastolatka.

Ale to tylko domysły. Każdy w okolicy ma swoje wytłumaczenie. Śledztwo jest wciąż w toku.

Rodzinna tragedia dramatem miasta

Wieczorem dom przy ul. Powstańców Warszawy rozświetliły znicze. Samochody przejeżdżające obok zwalniają.

- Znałem tę rodzinę. Proszę mi wybaczyć, ja bym porozmawiał. Ale jest mi tak ciężko, nie dam rady - mówi przechodzący nieopodal mężczyzna. Odpala papierosa i znika za rogiem.

Małżeństwo po pięćdziesiątce podchodzi pod dom. Zapalają znicz. - Kojarzymy ich. Mieszkamy niedaleko. Naprawdę ciężko uwierzyć, że coś takiego wydarzyło się w tym domu. Szok. Każdy jest sam sobie w dzisiejszych czasach. Jeden nie zwraca uwagi na drugiego. Może my czegoś nie zauważyliśmy?

Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl