Wybory 2020. Jak mieszka prezydent? Rezydencje Prezydenta RP 

Pałac powstał w latach czterdziestych XVII wieku,. Autorem projektu budynku był Konstantyn Tenacella, który był również nadwornym architektem króla Władysława IV. W 1852 roku w wyniku pożaru niemal całkowitemu zniszczeniu uległ korpus główny pałacu. Po tym wydarzeniu pracami rekonstrukcyjnymi kierował Alfons Kropiwnicki, który był również współtwórcą Teatru Wielkiego.

Po pierwszej wojnie światowej mieściła się tu siedziba premiera, a w skrzydłach bocznych funkcjonowały biura Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

Podczas okupacji niemieckiej w czasie II wojny światowej powstał tu luksusowy hotel. Budynek przetrwał wojnę i po jej zakończeniu na powrót stał się siedzibą premiera.

W 1989 roku w pałacu miały miejsce obrady "Okrągłego Stołu", a od roku 1994 budynek stał się oficjalną siedzibą Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej i przyjął nazwę Pałacu Prezydenckiego

To drugi warszawski Pałac Prezydencki, choć dziś pełni rolę reprezentacyjną. Na jego miejscu w XVI wieku mieściła się rezydencja królowej Bony. Swoją dzisiejszą nazwę pałac zawdzięcza Krzysztofowi Zygmuntowi Pacowi, który przebudował wcześniejszy obiekt. Belweder pochodzi od włoskiego "bel vedere", czyli piękny widok.

W XVIII wieku król Stanisław August Poniatowski włączył pałac do swojej letniej rezydencji, czyli Łazienek Królewskich. W tym czasie Belweder słyną w całej Europie z wytwarzanego w nim fajansu.

W listopadzie 1918 roku zamieszkał w nim marszałek Józef Piłsudski, a później do roku 1926 Belweder pełnił funkcję siedziby prezydentów Polski. Po przewrocie majowym do pałacu powrócił Piłsudski i mieszkał w nim aż do śmierci.

Belweder przetrwał II wojnę światową, a po niej stał się siedzibą Biura Prezydialnego Krajowej Rady Narodowej pod przewodnictwem Bolesława Bieruta, który później rezydował tu jako Prezydent RP.

W roku 1990 po pierwszych wolnych wyborach w III Rzeczypospolitej Polskiej w pałacu zamieszkał wybrany w nich na urząd Prezydenta RP Lech Wałęsa. W XXI wieku mieszkał w nim z kolei wraz z rodziną prezydent Bronisław Komorowski.

Biura Kancelarii Prezydenta RP mieszczą się w Warszawie przy ulicy Frascati 2. Okazały gmach został wzniesiony w latach trzydziestych XX wieku. Od roku 1965 kamienica jest własnością państwa.

Pierwsze państwowe budynki powstały na terenie półwyspu helskiego w latach 60 XX wieku. Wówczas w lesie obok Juraty powstał Ośrodek Wypoczynkowy Urzędu Rady Ministrów, który w 1989 został przejęty przez Kancelarię Prezydenta RP.

Dzisiejszy swój kształt rezydencja zawdzięcza remontom, jakie odbyły się w latach 1996-2003. Kompleks mieści się po południowej stronie Półwyspu Helskiego, terenie tzw. umocnionego Helu, nad brzegiem Zatoki Puckiej

Zamek w dzisiejszym kształcie powstał w latach 1929-1930 w miejscu dawnego zamku myśliwskiego Habsburgów. Powstał wedle projektu Adolfa Szyszko-Bohusza przy współpracy Andrzeja Pronaszki i Włodzimierza Padlewskiego i stanowi niezwykle ciekawy przykład polskiej awangardy w architekturze.

W roku 2005 ponownego otwarcia zamku dokonał ówczesny prezydent Aleksander Kwaśniewski. Otwarcie to miało miejsce po trwającym blisko dwa lata remoncie.

Dworek powstał w połowie lat trzydziestych XX wieku z inicjatywy prezydenta Ignacego Mościckiego, który nie miał jednak nigdy okazji w nim wypoczywać.

W czasie II wojny światowej był siedzibą gestapo, a po jej zakończeniu w roku 1952 wszedł do majątku Kancelarii Prezydenta RP, by w 1956 roku stać się zamiejscową siedzibą Ośrodka Badawczo-Naukowego Kliniki Laryngologii Akademii Medycznej w Warszawie.

W 2001 roku powrócił pod opiekę Prezydenta RP. Po gruntownym remoncie 2 maja 2003 roku dworek został ponownie otwarty i pełni od tego czasu funkcję ośrodka informacyjno-edukacyjnego.