"Wszedł Traktat Lizboński, nie można sądzić b. esesmana"

Adwokaci powołują się na unijną Kartę Praw Podstawowych, której Traktat Lizboński nadaje moc prawnie wiążącą. Jak twierdzą, zgodnie z zapisami Karty za ten sam czyn można w UE zostać skazanym bądź ukaranym tylko raz, niezależnie od tego, czy kara została wykonana.

W 1949 r. Boere, były członek komanda SS "Silbertanne", został skazany zaocznie przez sąd w Hadze na śmierć. Karę tę zamieniono później na dożywocie. Jeszcze przed procesem zdołał on jednak uciec do Niemiec, a władze tego kraju odrzuciły wniosek o ekstradycję swego obywatela. Sąd w Kolonii uznał, że wyrok holenderski był niezgodny z prawem, bo oskarżony nie miał obrony.

Przez dziesięciolecia Boere prowadził zwyczajne życie w rodzinnym Eschweiler koło Akwizgranu. Według niemieckiej prokuratury Karta Praw Podstawowych nie ma znaczenia w przypadku procesu Boerego. Strona oskarżenia powołuje się na Układ z Schengen z 1985 r. oraz konwencję wykonawczą do tej umowy. Stanowią one, że osoba, której proces zakończył się wydaniem prawomocnego wyroku w jednym kraju-stronie układu, nie może być ścigana na obszarze drugiego państwa za ten sam czyn - jednak pod warunkiem, że została nałożona i wykonana kara.

Obrońcy Boerego domagają się ekspertyzy prawnej w tej sprawie oraz stanowiska Trybunału Sprawiedliwości UE.

Boeremu grozi mu kara dożywotniego więzienia. Był on zaliczany przez Centrum im. Szymona Wiesenthala w Jerozolimie do dziesięciu najbardziej poszukiwanych zbrodniarzy.
listę najbardziej poszukiwanych zbrodniarzy Centrum Wiesenthala