Wawel bogatszy o nowe dzieła sztuki
Zbiory Zamku Królewskiego na Wawelu wzbogaciły się o portret Marysieńki Sobieskiej oraz dwa dzieła sztuki jubilerskiej z XVII i XVIII wieku. Eksponaty zakupił dla muzeum Bank Przemysłowo-Handlowy PBK SA.
12.12.2003 | aktual.: 12.12.2003 15:57
"To rzeczy wartościowe pod każdym względem: historycznym i artystycznym. Z góry mają już zapewnione miejsce w wawelskiej ekspozycji muzealnej" - powiedział dyrektor Zamku Królewskiego na Wawelu Jan Ostrowski.
Malowany olejem na płótnie niewielki portret Marii Kazimiery d'Arquien de la Grange, późniejszej królowej polskiej, żony Jana III Sobieskiego, pochodzi z około 1658 roku i jest jednym z najwcześniejszych znanych przedstawień dwórki królowej Marii Ludwiki. Został namalowany najpewniej w Warszawie przez malarza pracującego na dworze Wazów. Do czasów obecnych znajdował się w zbiorach rodziny Morstinów.
"Obraz jest niezwykłym obiektem. Mamy tu Marysieńkę Sobieską jeszcze przed ślubem z Janem III Sobieskim, stylizowaną na św. Marię Magdalenę. Jego niezwykłość polega też ma tym, że pochodzi ze zbiorów rodziny Morstinów, która w drugiej połowie XVII wieku doszła do dużego znaczenia w Polsce" - ocenił dyrektor Ostrowski.
Kolejny dar to zawieszenie relikwiarzowe z kryształu górskiego i złota ozdobionego wielobarwną emalią. Wewnątrz z jednej strony znajdują się miejsca na relikwie, z drugiej zaś miniatura, wykonana z drewna, wosku i papieru, przedstawiająca "Pokutę Marii Magdaleny" i "Modlitwę św. Franciszka". Prawdopodobnie eksponat został wykonany w Hiszpanii lub we Włoszech około roku 1600.
Zamek na Wawelu otrzymał też w darze klejnot w kształcie gałązki kwiatowej ze zrywającym się do lotu orłem. Wykonany ze srebra, częściowo złocony, wysadzany kamieniami, m.in. diamentami i szmaragdami, został prawdopodobnie wykonany około 1700 roku w Hiszpanii.
Według zapowiedzi przedstawicieli Zamku Wawelskiego oba dzieła uzupełnią niewielki zbiór nowożytnych klejnotów w Skarbcu Koronnym, nawiązujący do historycznych zasobów Skarbca, rozprzedanych w XVII i XVIII stuleciu, a ostatecznie zagrabionych przez Prusaków w 1795 roku.
