Paszyński odpowiada minister Zalewskiej: samorządy nie chcą zarabiać na dzieciach

22 lutego 2016 r. dyrektorzy przedszkoli i szkół podstawowych z oddziałami przedszkolnymi otrzymali list podpisany przez panią minister Annę Zalewską. Przypomina w nim, że organizacja wychowania przedszkolnego należy do zadań własnych gmin, które są zobowiązane do zapewnienia miejsc w placówkach wychowania przedszkolnego dla wszystkich uprawnionych dzieci.

- Na dofinansowanie zadań w zakresie wychowania przedszkolnego gmina otrzymuje dotację celową z budżetu państwa. Roczna kwota dotacji z budżetu państwa przypada na każde dziecko korzystające z wychowania przedszkolnego na obszarze gminy, bez względu na czas jego przebywania w przedszkolu. Oznacza to, że gmina otrzymuje dotację również na dzieci, które korzystają tylko z ustalonego przez radę gminy bezpłatnego nauczania, wychowania i opieki (nie krótszego niż 5 godzin dziennie), a także na dzieci korzystające z wychowania przedszkolnego w niepublicznych przedszkolach, oddziałach przedszkolnych w szkołach podstawowych oraz innych formach wychowania przedszkolnego – czytamy w liście.

Minister Zalewska podkreśla, że z uwagi na przeprowadzoną zmianę dotyczącą przywrócenia wieku rozpoczynania obowiązku szkolnego od siedmiu lat, znaczna część sześciolatków pozostanie objęta wychowywaniem przedszkolnym.

"Pani minister chętnie zarządza warszawską oświatą, czego dowód dała w pierwszych dniach urzędowania, odwiedzając w sposób niezapowiedziany liceum przy ul. Konopczyńskiego. Tym razem postanowiła zwrócić się bezpośrednio do dyrektorów, z pominięciem władz samorządowych, które prowadzą te placówki.

Może nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że zarówno we wspomnianym liście, jak w licznych wystąpieniach medialnych, pani minister opowiada o finansowaniu przedszkoli przez państwo. Chyba nie wie o czym mówi… Wbrew jej sugestii samorządy nie chcą „zarabiać na dzieciach”. W Warszawie łączne wydatki na dzieci w przedszkolach i oddziałach przedszkolnych wyniosą w 2016 roku prawie 650 mln zł, z czego do przedszkoli publicznych trafi 490 mln zł, a 160 mln zł do przedszkoli niepublicznych.

Tymczasem środki przekazane przez MEN to ok. 85 mln zł, co pokrywa 13 proc. wydatków. Krótko mówiąc, pani minister funduje w roku małym warszawiakom 6 tygodni pobytu w przedszkolu. Roczny koszt utrzymania dziecka w warszawskim przedszkolu wynosi ponad 11 tys. zł. W tej kwocie środki z MEN to 1370 zł.

Zadziwia wiara pani minister w dostępność miejsc w placówkach niepublicznych. W Warszawie, co nas cieszy, jest ich rzeczywiście dużo. Za pobyt dziecka w niepublicznym przedszkolu od 800 do 2 tys. zł. płacą rodzice (plus często kilkusetzłotowe tzw. „wpisowe”); budżet miasta dopłaca do każdego dziecka ponad 730 zł miesięcznie.
Miasto, organizując konkursy, „kupuje” miejsca w przedszkolach niepublicznych na warunkach określonych w ustawie o systemie oświaty, czyli takich, jakie obowiązują w naszych placówkach.

W tym roku udało się w ten sposób pozyskać około 400 miejsc. Niestety, tylko niewielka część przedszkoli niepublicznych bierze udział w konkursach, ponieważ skutkuje to rezygnacją z pobierania wysokich opłat od rodziców i koniecznością dostosowania się do wysokiego standardu organizacyjnego obowiązującego w placówkach prowadzonych przez miasto. Większość przedszkoli niepublicznych oczekuje od samorządu wyższych dopłat niż ponoszone na dzieci w przedszkolach publicznych.

Czyżby więc pani minister zachęcała samorządy do wspierania ze środków publicznych placówek prywatnych i uważała, że „dobrą zmianą” jest brak miejsc dla trzylatków w tym roku i zapewne w latach następnych...? Jeśli nawet tak jest, to samorząd warszawski zrobi wszystko, co w jego mocy, by te miejsca zapewnić – w trosce o dobry rozwój dzieci i z myślą o ich rodzicach, którzy oczekują od miasta tworzenia warunków pozwalających pogodzić role rodzinne i zawodowe.

Wszystkie działania podejmowane przez samorząd warszawski są zgodne z obowiązującym prawem. List pani minister, przypominający o nadzorze wojewody i kuratora nad ich legalnością, jako żywo przypomina praktykę lat słusznie minionych, kiedy władza próbowała zarządzać poprzez strach. Wtedy nie wyszło, teraz też nie będzie łatwo…"

Przeczytaj też: Zdemolował samolot do Tel Awiwu, bo nie spodobał mu się film