"AIDA" ponownie w Teatrze Muzycznym Roma

Premiera na Broadwayu odbyła się 23 marca 2000 roku i przez ponad cztery lata zagrano tam prawie dwa tysiące przedstawień tego tytułu.

Musical otrzymał 4 nagrody Tony (m.in za najlepszą muzykę oryginalną), a „Time Magazine” zaliczył go do dziesięciu najlepszych produkcji teatralnych roku 2000. W recenzji magazynu „Entertainment Weekly” znalazło się zdanie: „To bardzo poruszająca i przejmująca opowieść.”

Po broadwayowskiej premierze inscenizacje tego tytułu pokazywane były w krajach na całym świecie – m.in. w Australii, Czechach, Holandii, Kanadzie, Korei, Japonii, Peru, Szwajcarii, a także na Węgrzech i we Włoszech – ale jak dotąd musical „Aida” nie był jeszcze wystawiany w Polsce. Polska prapremiera w Teatrze Muzycznym ROMA planowana jest na 26 października 2019 roku. Otwarte przesłuchania do ról, na które zgłosiło się blisko pół tysiąca kandydatów, odbyły się na przełomie marca i kwietnia. Na ich podstawie wyłoniony został czterdziestoczteroosobowy zespół aktorów, wokalistów i tancerzy, który wystąpi w tym spektaklu.

„Aida” Eltona Johna i Tima Rice’a będzie już dziewiętnastą premierą musicalową na Dużej Scenie TM ROMA.

Polska prapremiera planowana jest na 26 października 2019 roku.

Musical „Aida” prezentowany jest na podstawie porozumienia z Music Theatre International (Europe) Limited, www.mtishows.eu.

Musical „Aida” widziałem na Broadwayu kilkanaście lat temu i ogromnie mi się spodobał nie tylko ze względu na fantastyczną muzykę, ale również ze względu na emocje, jakie tu dominują.
Ten spektakl porusza widza dzięki doskonale zbudowanym postaciom i relacjom między nimi i poprzez dramat, który dotyka trójkę głównych bohaterów. Chodzi mi nie tylko o targające nimi uczucia, ale także o to, że wbrew swojej woli zostają wplątani w zakulisowe machinacje związane z walką o władzę. Pokażemy ten tytuł jako pierwsi w Polsce. Bardzo się cieszę, że będę miał okazję go reżyserować, bo to jest ponadczasowa historia miłosna – tak samo ponadczasowa jak muzyka Eltona Johna.

Tim Rice, autor tekstów oryginalnych to ikona teatru muzycznego, stworzył teksty piosenek do takich przebojów jak „Król Lew”, „Evita” czy „Jesus Christ Superstar”. On zawsze pisze bardzo poetycko, uniwersalnie, a jednocześnie te teksty są bardzo osadzone w akcji spektaklu i pozwalające poznać emocje bohaterów. Bardzo dobrze mi się to tłumaczyło, bo to jest znakomity materiał, który w pewnym sensie sam niesie tłumacza i myślę, że tak samo poniesie naszych aktorów, wokalistów i muzyków.

Jakub Lubowicz, Kierownictwo muzyczne, dyrygent:

Muzyka Eltona Johna odzwierciedla jego bardzo charakterystyczny indywidualny styl pop. Ale w musicalu „Aida” usłyszymy również elementy reggae, gospel, rocka a także muzyki etnicznej. Warto tu przypomnieć, że album płytowy z obsadą z Broadwayu w 2000 roku otrzymał nagrodę Grammy Award. W naszej inscenizacji, tak jak zawsze, oprócz śpiewających aktorów, usłyszymy też grającą na żywo orkiestrę.

Bardzo mi się podoba, jak toczy się cała fabuła tego musicalu, zresztą fenomenalnie napisana i jak powiązane są ze sobą poszczególne sceny i jak się przenikają. To przenikanie postaramy się oddać bardzo płynnymi zmianami dekoracji. Istotą tego przedstawienia są emocje budowane nie tylko muzyką, ale także dialogami i narastające do samego końca, do dramatycznej kulminacji.

Tytuł „Aida” do tej pory kojarzył mi się przede wszystkim z operą Giuseppe Verdiego – mimo że obejrzałam ten musical na Broadwayu. Oczywiście poza fabułą nie ma on nic wspólnego z dziełem Verdiego, a zróżnicowana popowa muzyka Eltona Johna dyktuje kompletnie inną estetykę ruchu. Ta różnorodność w połączeniu z egzotycznym umiejscowieniem akcji inspiruje choreografa do korzystania z szerokiego wachlarza środków wyrazu i technik tanecznych.

Myśląc o musicalu „Aida” skupiłem się na zdaniu padającym w finale spektaklu, które mówi o tym, że główni bohaterowie zostaną pogrzebani w piaskach Egiptu. Piasek stał się dla mnie słowem-kluczem przy projektowaniu scenografii. Jego żywiołowość oraz skojarzenia z piaskiem w klepsydrze odmierzającym czas to niezwykła inspiracja w poszukiwaniu formalnych skojarzeń. Chciałbym, żeby przestrzeń teatralna w tym musicalu była nowoczesna, ale przy tym inspirowana duchem epoki.

Inspirują mnie zarówno sztuka i autentyczne pozostałości kultury materialnej starożytnego Egiptu, jak i świat współczesnej mody i kreatorów „haute couture” czy popkultury. W moich kostiumach ogromnie ważną rolę będą odgrywać tkaniny – twórczo przekształcane i poddawane procesom kreacyjnego, eksperymentalnego przetwarzania. Różnorodne sploty będą motywem przewodnim poszczególnych postaci czy grup, na przykład prosty splot lnianych sukni Aidy czy wyraziste siatki w mundurach Radamesa. Poszukuję również tkanin, których faktura i kolor kojarzyć się będzie z efektami przesuwającego się piasku. Przy wszystkich tych założeniach formy kostiumów muszą oczywiście być wygodne i umożliwiać artystom ruch, taniec i śpiew.