Ucieczka przez góry i pustynię

W ojczyznach czeka ich tylko bieda, głód i wojny. Uciekają w poszukiwaniu godniejszego życia, często ryzykując je po drodze. Każdego roku dziesiątki tysięcy Somalijczyków i Etiopczyków opuszczają swoje domy w nadziei, że gdzie indziej czeka ich spokojniejsze jutro.

(mp)

Pokonują pustynne i górzyste tereny, by dostać się do Dżibuti lub Somalilandu. Stamtąd przemytnicy przewożą ich małymi łodziami do Jemenu. Nie wszystkie dopływają. Niektóre giną w wodach Zatoki Adeńskiej. Wielu uchodźców umiera również z wycieńczenia podczas marszu do wymarzonego, lepszego świata.

Część uciekinierów trafia do obozów dla uchodźców organizowanych przez ONZ. Nie chcą wracać do swoich krajów, gdzie nic ich nie czeka. Dalsza droga do Jemenu też zostaje zamknięta.

Somalia to państwo upadłe. Władze nie mogą zapewnić bezpieczeństwa nawet w stolicy. Ciągłe walki między islamskimi rebeliantami sprawiły, że kraj ten stał się idealnym schronieniem dla ekstremistów. Ale dla zwykłych ludzi życie w Somalii to nieustający lęk.

Somalijczycy uciekają do Kenii, Dżibuti lub Somalilandu – nieuznawanej na arenie międzynarodowej części kraju, która ogłosiła secesję.

Według danych UNHCR, ponad 1,5 mln Somalijczyków to osoby wewnętrznie przesiedlone, które straciły swoje domy. Na świecie żyje również około 680 tysięcy uchodźców z tego kraju. Schronienia szukają najczęściej w sąsiednich państwach.

Krwawe walki, porwania i groźby sprawiły, że organizacje pomocowe nie mogą sprawnie działać na terenie Somalii. Nadmorskie wioski stały się również przyczółkiem dla piratów.

Etiopczycy decydują się na ucieczkę z kraju głównie z powodów ekonomicznych. Ale także do samej Etiopii napływają uchodźcy z Somalii. Tylko w trzech rządowych obozach mieszkają 44 tysiące Somalijczyków.

Większość uchodźców w Etiopii nie może jednak pracować, dlatego często decydują się na kolejną, niebezpieczną ucieczkę.

Antonio Guterres, Wysoki Komisarz Narodów Zjednoczonych do spraw Uchodźców, odwiedził obozy dla etiopskich i somalijskich uchodźców w Dżibuti i Somalilandzie. Próbował on przekonać uciekinierów, by nie decydowali się na dalszą podróż do Jemenu, podczas której moją zginąć.

- Mam wiele zrozumienia dla tego, co robicie, ale bardzo, bardzo się boimy – powiedział uchodźcom Guterres. – Podróż jest nie bezpieczna. (…) Kobiety są narażone na ryzyko (zgwałcenia). Jeśli ktoś się boi i chce wrócić, możemy mu pomóc – przekonywał komisarz ONZ.

W tym roku na ucieczkę łodziami przemytników z portu w Obock zdecydowało się 30 tysięcy ludzi. Ci, którzy przeżyli przeprawę, opowiadają o wyrzucaniu z łodzi daleko od brzegu i brutalności przemytników.

Tylko niektórzy posłuchali słów oenzetowskiego przedstawiciela i zrezygnowali z dalszej drogi. Jednak wielu mieszkańców Rogu Afryki jest gotowych podjąć największe ryzyko, by tylko dostać się tam, gdzie mają szansę na pracę i spokojne życie.

(mp)