Tajemnicza śmierć generała
Szkolił się w Moskwie. W stanie wojennym pacyfikował protestujące zakłady w Szczecinie. W czasie prezydentury Aleksandra Kwaśniewskiego stał na czele polskiej armii. Generał broni Henryk Szumski zginął ugodzony nożem przez własnego syna.
W poniedziałek ok. godz. 20 w domu Szumskich w podwarszawskim Komorowie pojawił się syn generała, Krzysztof Sz., który po przywitaniu bez słowa ugodził ojca nożem. Cios okazał się śmiertelny. Wczoraj morderca usłyszał zarzuty. – Krzysztof Sz. został przesłuchany, prokuratura wystąpiła z wnioskiem o tymczasowe aresztowanie zatrzymanego – mówi „Codziennej” prokurator Piotr Romaniuk z Prokuratury Rejonowej w Pruszkowie.
Motywy sprawcy na razie nie są znane. – Syn generała miał problemy psychiczne, taką osobą łatwo sterować – mówi nasz informator. Na pewno Szumski, peerelowski generał, zaufany człowiek Aleksandra Kwaśniewskiego związany z gen. Dukaczewskim, miał dużą wiedzę na temat działań wojskowych służb.
Śledczy nie chcą jednak potwierdzić, czy sprawca mógł działać z czyjejś inspiracji. – Śledztwo jest w fazie wstępnej, na razie za wcześnie, by cokolwiek wyrokować – tłumaczy prokurator Romaniuk. Dodaje, że przeprowadzona zostanie dogłębna obserwacja psychiatryczna zatrzymanego Krzysztofa Sz.
Bez wątpienia Krzysztof Sz. miał problemy. W przeszłości leczył się psychiatrycznie. Dotarliśmy do jego wpisów na stronie internetowej nieszuflada.pl. Zalogowany jako „Syn Boga” Sz. zamieszczał tam swoje utwory „poetyckie”. Tematyką niemal wszystkich wpisów były krzywdy, jakie synowi generała wyrządzić miał ojciec. Henryk Szumski w opisie jawił się jako domowy tyran terroryzujący rodzinę. Najwięcej wpisów pojawiło się w grudniu 2011 r. i w styczniu 2012 r.
Zabity generał urodził się w 1941 r. W komunistycznej armii służył od 1961 r. Ukończył Wyższą Szkołę Oficerską w Poznaniu, Akademię Sztabu Generalnego i Akademię Wojskową im. Woroszyłowa w Moskwie.
W Ludowym Wojsku Polskim robił błyskawiczną karierę. Na początku lat 80. dowodził 12. Dywizją Zmechanizowaną im. Armii Ludowej w Szczecinie. Na rozkaz Szumskiego podległe mu oddziały pacyfikowały strajk w stoczni szczecińskiej. Za „wybitne zasługi” otrzymał odznaczenie i awans na stopień generała.
W 1997 r. Aleksander Kwaśniewski mianował Szumskiego szefem sztabu generalnego. Spotkało się to z ostrą krytyką działaczy dawnej opozycji. Przypominali oni „zasługi” generała z lat 80. W roku 2000 generał przestał kierować sztabem, jednak do końca kadencji Aleksandra Kwaśniewskiego był członkiem Rady Bezpieczeństwa Narodowego. Szumski był zaufanym człowiekiem byłego prezydenta. Miał doskonałe stosunki m.in. z szefem WSI gen. Markiem Dukaczewskim.
W nocy z 31 sierpnia na 1 września 1992 r. były premier Piotr Jaroszewicz i jego żona Alicja Solska zostali zamordowani w ich willi w Aninie. Sprawców do dziś nie wykryto. 23 marca 2000 r. zginął Ireneusz Sekuła, wicepremier w rządzie Mieczysława Rakowskiego (1988–1989). Okoliczności tej śmierci są co najmniej dziwne. Według śledczych polityk targnął się na swoje życie. Zaskakujący jest jednak fakt, że miał strzelić sobie aż trzy razy w brzuch.
