Jerzy I Hanowerski
Pierwszy król Wielkiej Brytanii i Irlandii z dynastii hanowerskiej, panował w latach 1698-1727.
Nigdy nie nauczył się angielskiego, mówił po niemiecku i francusku, ze swoimi ministrami porozumiewał się kiepską łaciną. Za jego panowania wszedł w życie akt powołujący do istnienia Królestwo Wielkiej Brytanii.
Jego małżeństwo z Zofią Dorotą z Celle skończyło się skandalem na dworze. Małżonkowie nie przepadali za sobą, a Jerzy I wolał towarzystwo swojej wieloletniej kochanki Melusine von der Schulenburg, którą później mianował księżną Munster i Kendal w parostwie Irlandii.
W tym samym czasie jego żona miała romans ze szwedzkim hrabią Philipem Christophem von Koningsmarck. Wywołało to skandal na królewskim dworze i Jerzy postanowił zabić kochanka swojej żony. Jego ciało wrzucono do rzeki. W morderstwie hrabiego brało udział czterech dworzan Jerzego. Jeden z nich otrzymał za to sumę 150 000 talarów, wówczas równowartość rocznego wynagrodzenia wysoko postawionego ministra. Jerzy I rozwiódł się z Zofią i osadził ją w zamku Ahlden. Król nigdy nie ożenił się ponownie.