Syn Kate i Williama - dlaczego imię Jerzy?

George Alexander Louis czyli Jerzy Aleksander Ludwik - te trzy imiona zostały nadane dziecku księcia Williama i księżnej Kate.

Z trzech imion nadanych dziecku Williama i Kate, ostatnie wydaje się najbardziej oczywiste. Ludwik od razu przywodzi na myśl Ludwika Mountbatten, wuja księcia Filipa i ostatniego wicekróla Indii, który został zabity przez IRA w zamachu bombowym na jego jachcie. Jego ojciec, książę Ludwik Battenberg był dla księcia Williama pra-pra-dziadkiem. Ludwik jest też jednym z imion księcia Williama.

Żaden król Anglii i Wielkiej Brytanii nie nosił imienia Aleksander, ale nosiło je trzech królów Szkocji. Trudno jednak nie skojarzyć tego imienia z Aleksandrem Wielkim. Żeński odpowiednik imienia Aleksander, to także drugie imię królowej Elżbiety.

Święty Jerzy jest natomiast patronem Anglii. To imię nosiło aż sześciu brytyjskich władców.

Zobacz czym zasłynęło sześciu królów Jerzych!

(g.jelonek/WP.PL/BBC)

Pierwszy król Wielkiej Brytanii i Irlandii z dynastii hanowerskiej, panował w latach 1698-1727.

Nigdy nie nauczył się angielskiego, mówił po niemiecku i francusku, ze swoimi ministrami porozumiewał się kiepską łaciną. Za jego panowania wszedł w życie akt powołujący do istnienia Królestwo Wielkiej Brytanii.

Jego małżeństwo z Zofią Dorotą z Celle skończyło się skandalem na dworze. Małżonkowie nie przepadali za sobą, a Jerzy I wolał towarzystwo swojej wieloletniej kochanki Melusine von der Schulenburg, którą później mianował księżną Munster i Kendal w parostwie Irlandii.

W tym samym czasie jego żona miała romans ze szwedzkim hrabią Philipem Christophem von Koningsmarck. Wywołało to skandal na królewskim dworze i Jerzy postanowił zabić kochanka swojej żony. Jego ciało wrzucono do rzeki. W morderstwie hrabiego brało udział czterech dworzan Jerzego. Jeden z nich otrzymał za to sumę 150 000 talarów, wówczas równowartość rocznego wynagrodzenia wysoko postawionego ministra. Jerzy I rozwiódł się z Zofią i osadził ją w zamku Ahlden. Król nigdy nie ożenił się ponownie.

Syn Jerzego I, panował w latach 1727-1760. Był księciem Walii. W przeciwieństwie do ojca Jerzy nauczył się języka angielskiego, ale mówił z niemieckim akcentem, co stawało się powodem kpin Brytyjczyków.

Stosunki między ojcem a synem nie były najlepsze. Apogeum konfliktu dotyczyło chrztu syna Jerzego II, a wnuka Jerzego I. Książę chciał, aby ojcem chrzestnym jego syna był Thomas Pelham-Holles, książę Newcastle, nie zgadzał się na to król, który wyznaczył na chrzestnego swojego młodszego brata, księcia Yorku i Albany. Kłótnia skończyła się aresztowaniem księcia Walii i wydaleniem go z St. James's Palace.

Wówczas książę zaangażował się w działalność opozycyjną. Po trzech latach ojca i syna pogodził pierwszy premier Wielkiej Brytanii, Robert Walpole.

W 2011 został ukazany w produkcji Roba Marshalla "Piraci z Karaibów: na nieznanych wodach". W jego rolę wcielił się aktor znany z ekranizacji serii o Harrym Potterze, Richard Griffiths.

Za jego panowania w latach 1760-1820 nastąpił bunt kolonii brytyjskich w Ameryce Północnej i powstały Stany Zjednoczone.

Budził sympatię poddanych. Miał dobry kontakt ze zwykłymi ludźmi: służbą, rolnikami, czy farmerami. Lubił jeździć na wieś, gdzie doglądał upraw i hodowli. Nadano mu z tego powodu przydomek "król-farmer", z którego był bardzo dumny.

Jerzy III panował przez niemal 60 lat - najdłużej w historii Wielkiej Brytanii po królowej Wiktorii i Elżbiecie II. Cierpiał na porfirię, dolegliwość mylnie diagnozowaną jako chorobę psychiczną. Według najnowszych badań, chorobę tę spowodowała wieloletnia kumulacja w organizmie króla arszeniku, który był składnikiem ówcześnie stosowanych pudrów do peruk, kremów oraz popularnych lekarstw.

W latach 1820-1830, za panowania Jerzego IV, wydano akt o równouprawnieniu katolików w Anglii. Król biegle władał francuskim, niemieckim, włoskim i, oczywiście angielskim.

Był jednym z najbardziej znienawidzonych monarchów w historii Wielkiej Brytanii. Jako książę znany był jako hazardzista i kobieciarz, szybko popadł w długi. Ojciec odmówił mu wsparcia finansowego, więc Jerzy IV musiał wyprowadzić się z Carlton House i zamieszkać u Marii Fitzherbert, z którą miał romans.

Fitzherbert była katoliczką. Zgodnie z obowiązującym wówczas prawem, Jerzy IV poślubiając kobietę tego wyznania, tracił prawo do korony. Mimo zakazu, Jerzy IV ożenił się z Marią Fitzherbert. Jednak ich małżeństwo nigdy nie zostało uznane przez ojca Jerzego IV, co oznaczało, że w świetle prawa państwowego było ono nieważne.Tym samym Jerzy IV nie utracił prawa do sukcesji tronu i mógł poślubić inną kobietę. Za namową ojca ożenił się ze swoją kuzynką, Karoliną Brunszwicką.

Panujący od 1910 do 1936. Od 1910 roku był także cesarzem Indii. W czasie I wojny światowej zmienił nazwisko na Windsor, gdyż dotychczasowe o niemieckim pochodzeniu Sachsen-Coburg-Gotha, źle się w Anglii kojarzyło. Do premiera kierowano listy z zapytaniem, jak zamierza wygrać wojnę, skoro sam król jest "Niemcem".

Jerzy V uznał, że rodzina królewska będzie nazywała się Windsor. Skojarzenia nowej nazwy nie budziły kontrowersji, pochodzi ona od zamku i miasta w hrabstwie Berkshire w Anglii. Za jego rządów Imperium Brytyjskie osiągnęło rozmiar 36,6 milionów km², stając się największym królestwem w historii ludzkości.

Panował od 1936 do 1952. Był bratem Edwarda VIII i jego następcą po abdykacji Edwarda. Zyskał popularność i szacunek, gdy podczas niemieckich nalotów na Londyn nie opuścił miasta, mimo że pałac bombardowany był dziewięć razy.

Jerzy VI jako dziecko był nieśmiały i zakompleksiony, ze skłonnościami do płaczu. Książę miał poważne problemy ze zdrowiem, szczególnie z żołądkiem. Trzęsły mu się kolana i aby temu zapobiec, musiał nosić niewygodne szyny. Jąkał się od 5 roku życia, co było spowodowane przymuszaniem go do pisania prawą ręką, chociaż był leworęczny. Całe życie miał trudności z pisaniem i poprawnym wysławianiem się.

W 2010 roku biografia Jerzego VI została ukazana w filmie "Jak zostać królem" w reżyserii Toma Hoopera. W rolę Jerzego VI wcielił się zdobywca Oscara, Colin Firth.

Na zdjęciu Jerzy VI z żoną Elżbietą, matką obecnej królowej Elżbiety II.