Wejście do NATO
Rozpad Układu Warszawskiego i koniec zimnej wojny sprawiły diametralną zmianę sytuacji politycznej w Europie Środkowo-Wschodniej. Dawny "wróg", czyli NATO, był widziany przez Polskę i inne kraje regionu jako potencjalny gwarant bezpieczeństwa i suwerenności. Przystąpienie do Sojuszu Północnoatlantyckiego było najważniejszym priorytetem polskiej polityki zagranicznej III RP - na równi z wejściem do Unii Europejskiej. Po długich staraniach, 12 marca 1999 roku, razem z Węgrami i Czechami, zostaliśmy państwem członkowskim NATO.
Proces integracji ze strukturami sojuszniczymi dał istotny impuls do modernizacji technicznej i organizacyjnej polskiego wojska. Jak wyjaśniał to śp. gen. Franciszek Gągor, nasza armia "ukierunkowana niemal wyłącznie na obronę terytorialną, mało mobilna, z wieloma statycznymi systemami" po dekadzie w NATO przekształciła się w armię "bardziej nowoczesną, lepiej wyposażoną, posiadającą znacznie większe możliwości operacyjne i zdolną do udziału w szerokim spektrum sojuszniczych operacji".
Na zdjęciu: uroczystość podniesienia flag Polski i NATO przed Grobem Nieznanego Żołnierza na placu Piłsudskiego w Warszawie, 12 marca 1999 r.