Sejm uczcił pamięć Jana Kułakowskiego

W przyjętej przez aklamację uchwale zaznaczono, że Kułakowski "był wybitnym politykiem, jednym z kluczowych negocjatorów naszego członkostwa w UE i budowniczym pozycji Polski w zjednoczonej Europie".

"Swoim pracowitym życiem poświadczał swoją miłość do ojczyzny - jako powstaniec warszawski, emigrant aktywnie wspierający ruch Solidarności, wybitny działacz Międzynarodowej Konfederacji Chrześcijańskich Związków Zawodowych i sekretarz generalny Światowej Konfederacji Pracy, pierwszy ambasador Polski przy Unii, poseł do Parlamentu Europejskiego" - napisano w uchwale.

Jak podkreślono, Kułakowski "był nauczycielem wielu młodych ludzi, których wychowywał z myślą o naszej przyszłości". "Był człowiekiem zasad, miał wyraziste poglądy polityczne, jednak zawsze kierował się interesem Polski. Kilka rządów korzystało z jego talentu, doświadczenia, umiejętności, znajomości ludzi i Europy" - głosi uchwała.

Przypomniano, że za swoje zasługi dla wolnej Polski i demokracji został odznaczony przez prezydenta Orderem Orła Białego. "Sejm czci pamięć wielkiego polskiego patrioty Jana Kułakowskiego" - podkreślono.

W piątek - w dniu przejęcia przez Polskę przewodnictwa w Radzie UE - na warszawskich Powązkach odbędzie się pogrzeb Kułakowskiego, który zmarł 25 czerwca.

Jan Kułakowski urodził się 25 sierpnia 1930 w Myszkowie. Jako nastolatek walczył w Powstaniu Warszawskim, w pułku "Baszta". W 1946 r. wyemigrował do Belgii, gdzie ukończył prawo i nauki polityczne na prestiżowym Katolickim Uniwersytecie w Leuven. Tam też uzyskał tytuł doktora prawa. Od 1954 roku - jako członek Sekretariatu Generalnego Międzynarodowej Konferencji Chrześcijańskich Związków Zawodowych - prowadził negocjacje z dyktaturami Ameryki Łacińskiej, uwalniając z więzień ludzi represjonowanych za działalność związkową; budował niezależne związki od podstaw w Afryce.

W 1958 roku został sekretarzem, a w 1962 - sekretarzem generalnym Europejskiej Organizacji Międzynarodowej Konfederacji Chrześcijańskich Związków Zawodowych, a następnie Europejskiej Organizacji Światowej Konfederacji Pracy. W latach 1974-1988 był sekretarzem generalnym Światowej Konfederacji Pracy. W Brukseli wspierał emigracyjne biuro NSZZ "Solidarność", za co przyznano mu honorowe członkostwo związku. Do jego brukselskiego domu, odwiedzanego w latach 80. przez polskich opozycjonistów, przylgnęło miano "małej ambasady".

Po przemianach roku 1989 zaczął działać na rzecz europejskiej integracji Polski.

W 1990 roku został pierwszym ambasadorem RP przy Wspólnotach Europejskich w Brukseli. W tym czasie Polska wynegocjowała i podpisała układ stowarzyszeniowy, złożyła formalny wniosek o członkostwo (1994). W 1998 roku, już jako pełnomocnik rządu do spraw negocjacji członkowskich Polska-UE w rządzie Jerzego Buzka, Kułakowski rozpoczął negocjacje z UE zakończone na szczycie w Kopenhadze w grudniu 2002 r. Kułakowski był polskim negocjatorem przez trzy i pół roku, do października 2001.

W 1995 roku został uhonorowany Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, a rok później otrzymał Polską Nagrodę Europejską przyznawaną przez Polską Fundację im. Roberta Schumana. W 2002 roku został odznaczony Orderem Orła Białego.

Kułakowski był też członkiem belgijskiego Królewskiego Instytutu Stosunków Międzynarodowych i Wielkim Oficerem Orderu Leopolda II. Otrzymał także francuski Order Kawalera Legii Honorowej oraz Narodowy Order Wielkiego Oficera Zasługi za wkład w rozwój stosunków polsko-francuskich oraz dorobek na rzecz integracji Unii Europejskiej. Został ponadto odznaczony Dyplomem Specjalnym Ministra Spraw Zagranicznych za specjalne zasługi w promocji Polski za granicą. Był też laureatem Nagrody Kisiela.

13 czerwca 2004 r. został wybrany do Parlamentu Europejskiego, otrzymując największą liczbę głosów w Wielkopolsce. W ostatnich wyborach do Parlamentu Europejskiego nie kandydował ze względu na stan zdrowia.

Żonaty z Zofią Kułakowską-Wajs, doktorem medycyny, miał trzy córki: Krystynę, Barbarę i Elżbietę.