Rząd Kopacz oceniony przez ekspertów. Wskazali najlepszego i najgorszego ministra

Najlepszy minister: Władysław Kosiniak-Kamysz, (minister pracy i polityki społecznej)

Uzasadnienie: Bardzo duża kompetencja i spokojne prezentowanie swoich racji, również wtedy, gdy był atakowany. Moim zdaniem najbardziej fachowa osoba w ustępującym rządzie.

Najgorszy minister: Grzegorz Schetyna (minister spraw zagranicznych)

Uzasadnienie: Rozmienił na drobne polskie MSZ. Przystawił mu pieczęć braku skuteczności realizacji polskiej polityki zagranicznej. Krytycznie oceniam jego nieodpowiedzialne stwierdzenia z początku swojej pracy, np. o tym, kto wyzwalał Oświęcim. Dokonał wtedy prowokacji, z której się nie wytłumaczył, a potem czepiał się Rosjan o to, że się rewanżują. Rozpoczął niepotrzebną linię wymiany poglądów.

Ocena rządu (w skali 1-6): 4-

Najlepszy minister: Władysław Kosiniak-Kamysz (minister pracy i polityki społecznej)

Uzasadnienie: Był konsekwentny w różnych kwestiach i mimo że nie we wszystkim był zgodny z koalicjantem, to zdołał wejść w dyskurs związany z potrzebą, np. uregulowania rynku pracy.

Najgorszy minister: Ewa Kopacz (premier)

Uzasadnienie: Nie sposób wskazać najgorszego ministra w tym rządzie dlatego, że ten gabinet nie funkcjonował w normalnym trybie, ponieważ w regularnych odstępach czasu odbywały się kampanie wyborcze. W związku z tym żaden z ministrów nie podejmował strategicznych działań. Wydarzeniem, na którym rząd najwięcej przegrał, była próba reformy górnictwa. Z punktu widzenia skuteczności funkcjonowania tego rządu za najgorszego ministra należy uznać samą panią premier.

Ocena rządu (w skali 1-6): 2

Najlepszy minister: Tomasz Siemoniak (minister obrony narodowej)

Uzasadnienie: Mimo różnych kontrowersyjnych decyzji i pewnych zaniedbań, uważam, że w jego resorcie wydarzyło się najmniej złych rzeczy.

Najgorszy minister: Mateusz Szczurek (minister finansów)

Uzasadnienie: Polityka jego resortu była nastawiona na zarzynanie owiec, a nie ich strzyżenie.

Ocena rządu (w skali 1-6): 2

Najlepszy minister: Tomasz Siemoniak (minister obrony narodowej)

Uzasadnienie: Posiadał doświadczenie w administracji publicznej oraz polityce, potrzebne do sprawowania stanowiska ministra obrony narodowej.

Najgorszy minister: Teresa Piotrowska (minister spraw wewnętrznych)

Uzasadnienie: Przykład ministra z przypadku. Do tej grupy osób zaliczam współpracowniczki Ewy Kopacz. Minister Piotrowska w wielu sytuacjach sprawiała wrażenie polityka nie do końca przygotowanego do sprawowanej funkcji, a jej pozycja wynikała z relacji z panią premier. Brakowało jej doświadczenia politycznego.

Ocena rządu (w skali 1-6): 3

Najlepszy minister: Władysław Kosiniak-Kamysz (minister pracy i polityki społecznej)

Uzasadnienie: Młody, rzutki, zarządzał trudnym resortem, a jednak dosyć dobrze radził sobie z tą materią. Ma na koncie konkretny dorobek z punktu widzenia społecznego. Udało mu się przeforsować sprawę urlopów macierzyńskich.

Najgorszy minister: Grzegorz Schetyna (minister spraw zagranicznych)

Uzasadnienie: Jestem politologiem i dla mnie istotna jest sfera stosunków międzynarodowych, dlatego uważam, że powołanie Grzegorza Schetyny na to stanowisko było błędem. Nie czuł tego resortu. W sytuacji, gdy sfera stosunków międzynarodowych jest bardzo ważna, bo decyduje o postrzeganiu Polski na arenie światowej, Schetyna był tu słabym punktem. Podejrzewam, że jego nominacja podyktowana była sytuacją wewnątrz partyjną w Platformie Obywatelskiej.

Ocena rządu (w skali 1-6): 3+