Przenoszą wojnę na teren Rosji. Jak daleko mogą sięgnąć Ukraińcy?

Jeszcze rok temu wydawało się to mało prawdopodobne. Co prawda pojedyncze bezzałogowce dolatywały do Moskwy, ale nie stanowiły większego zagrożenia i Rosjanie odganiali je niczym natrętne muchy.

Wiele zmienił program "Armia Dronów", dzięki któremu powstało wiele nowych bezzałogowców, a inne zostały dogłębnie zmodernizowane. Jeszcze więcej Kijów zyskał dzięki zachodnim pociskom dalekiego zasięgu.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

W zasięgu ukraińskich bezzałogowców są już nie tylko Woroneż, czy Saratów, ale także Petersburg odległy od Czernihowa o niespełna 900 km, czy leżący w odległości ok. 560 km od Charkowa Saratów, gdzie w rafinerii Rosnieftu produkowana jest nafta lotnicza, a zakłady należące do korporacji Rostec produkują radary, inteligentną amunicję i systemy elektroniczne dla rosyjskiej armii.

Ukraińcy na początku wojny niemal nie mieli możliwości prowadzenia uderzeń dalekiego zasięgu. Mieli tylko jedną jednostkę, która była w stanie w ograniczonym zakresie atakować głęboko na terytorium Federacji Rosyjskiej. 383. samodzielny pułk zdalnie kierowanych aparatów latających w Chmielnickim wyposażony jest w poradzieckie systemy WR-2 i WR-3.

Oba wykorzystują bezzałogowce produkcji zakładów Tupolewa – Tu-141 i Tu-143. To one odpowiadają za pierwsze bardzo skuteczne uderzenie na bazy rosyjskich bombowców dalekiego zasięgu w Diagilewie w obwodzie riazańskim i Engelsie w obwodzie saratowskim, gdzie zniszczone zostały Tu-22M2.

Oba systemy zostały opracowane jeszcze w latach 70. XX wieku w ZSRR. Tu-141 Striż, czyli Jerzyk, jest dużym bezzałogowcem o całkowitej masie 5370 kg. Mierzy aż 14,33 m długości. Zapas paliwa pozwala pokonać ok. 1000 km z prędkością do 1000 km/h. Ukraińcy swoje prawdopodobnie zmodernizowali, dzięki czemu mogą przenosić uzbrojenie. Brak jednak szczegółów dotyczących zmian.

Drugi z bezzałogowców, Tu-143, jest dwukrotnie mniejszy. Znacznie mniejszy jest maksymalny zasięg, który wynosi zaledwie 200 km, przy prędkości 900 km/h. Jeszcze rok temu nie było wiadomo, czy Ukraińcy przeprowadzili modernizację bezzałogowców, dzięki której mogą przenosić uzbrojenie. Teraz dochodzą głosy, że wiele z rozpoznawczych maszyn wyposażono w głowicę bojową.

Ich ilość jednak dość ograniczona, a ponadto są dość łatwe do wykrycia ze względu na charakterystykę i profil lotu. Przenoszą jednak całkiem spory ładunek liczący 42 kg. Dwa razy większy niż najnowszy bezzałogowiec ukraińskiej produkcji.

Dzięki programowi "Armia Dronów" Ukraińcy zyskali narzędzia, które są w stanie przenieść działania wojenne daleko na terytorium Rosji. W jego ramach rozwinięto projekt UJ-22 Airborne, który był gotowy już w 2021 r., jednak dopiero wybuch wojny przyspieszył prace badawcze. UJ-22 jest w stanie przenieść ładunek o masie 20 kg na odległość 800 km ze średnią prędkością 120 km/h. Do odległości 100 km może być sterowana przez obsługę, po jej przekroczeniu może działać w trybie autonomicznym.

Co jednak najważniejsze, może być przenoszony przez samochód terenowy i wypuszczany w powietrze z dowolnej lokalizacji. Samo przygotowanie płatowca i silnika zajmuje zaledwie 10 minut.

W atakach na rosyjskie cele uczestniczą także bezzałogowce VG-26 Bóbr, które mogą przenieść ładunek 75 kg na odległość nawet do 1000 km. Przy prędkości ekonomicznej 150 km/h mogą się utrzymywać w powietrzu nawet przez 7 godzin, krążąc i omijając skupiska obrony przeciwlotniczej.

Ostatnio premierę miał AQ-400 Scythe, który może przenosić ładunek o masie 42 kg na odległość 700-800 km. Podobnie, jak dwa wcześniejsze ten również częściowo jest drukowany w 3D, a część płatowca jest ze sklejki. Według producentów z kijowskiej Terminal Autonomy tylko w ich fabryce produkcja może sięgnąć tysiąca sztuk miesięcznie.

Dzięki uproszczeniu produkcji Ukraińcy będą w stanie produkować do 5-6 tys. bezzałogowców dalekiego zasięgu różnych typów. Może się okazać, że Rosjanie nie będą mogli się czuć bezpiecznie np. w Woroneżu, gdzie znajdują się zakłady lotnicze, obecnie remontujące samoloty walczące na Ukrainie, czy w Rostowie nad Donem, który jest olbrzymim centrum produkcji zbrojeniowej.

W Rostowie nad Donem znajdują się zakłady Rostwiertol, produkujące i remontujące śmigłowce szturmowe Mi-24 i Mi-35. W tym samym mieście znajdują się zakłady Horizon, które produkują radary i systemy nawigacyjne dla bezzałogowców, pocisków manewrujących i balistycznych.

W zasięgu ukraińskich bezzałogowców znajdzie się także Wołgogradzka Fabryka Traktorów, która produkuje transportery opancerzone BMD-3 i BMD-4, a także leżące niemal po sąsiedzku zakłady Barykady, które produkują m.in. pociski balistyczne Iskander-M.

Kuszących celów w zasięgu ukraińskich bezzałogowców jest znacznie więcej. Począwszy od elementów infrastruktury energetycznej, przez magazyny, składy paliw, aż po fabryki zbrojeniowe. Pytanie brzmi, czy Ukraińcy będą w stanie osiągnąć i utrzymać odpowiednią skalę produkcji. Na razie należy brać te zapowiedzi dość ostrożnie.

Dla Wirtualnej Polski Sławek Zagórski