Prezydent zmienił nazwisko w ramach derusyfikacji

"Resort spraw zagranicznych Tadżykistanu oficjalnie poinformował państwa, z którymi republika utrzymuje stosunki dyplomatyczne, o zmianie pisowni nazwiska prezydenta" - napisano w oświadczeniu MSZ.

Długo badałem swoje nazwisko - tłumaczył prezydent w marcu decyzję o zmianie nazwiska. Jestem Tadżykiem, muzułmaninem, po urodzeniu rodzice nazwali mnie Emomali, a mój ojciec nazywa się Rachmon (Rahman).

Jak informuje agencja Interfax, każdy obywatel może się zwrócić o "derusyfikajcę" swojego nazwiska poprzez usunięcie końcówki "ow"/"jew".

Tereny dzisiejszego Tadżykistanu dopiero w drugiej połowie XIX wieku popadły w zależność bądź zostały włączone do rosyjskiego imperium. Po rewolucji październikowej, wojnie domowej (1917-22) i stłumieniu ruchu basmaczy (muzułmański zbrojny ruch oporu przeciwko władzy bolszewickiej) i kolejnych buntów, w 1929 roku Tadżykistan uzyskał status republiki związkowej ZSRR.

W okresie sowieckim masowo zruszczano nazwiska obywateli republik wchodzących w skład ZSRR. Po rozpadzie bloku i uzyskaniu przez Tadżykistan niepodległości w 1991 roku, Tadżykowie i inne narody z byłych republik radzieckich w Azji Środkowej zaczęły wracać do lokalnej wersji swoich imion i nazwisk. Trend porzucania typowo rosyjskich końcówek w nazwiskach zaznaczył się głównie w środowisku inteligencji i intelektualistów.

Tereny współczesnego Tadżykistanu przez część swojej historii znajdowały się pod wpływem kultury perskiej. Zostały w VI wieku p.n.e. podbite przez Persów, później przez Aleksandra Wielkiego. W drugiej połowie VII wieku zajęli je Arabowie. W IX-X wieku powstało pierwsze samodzielne państwo tadżyckie pod władzą perskiej dynastii Samanidów ze stolicą w Bucharze. Za czasów ich panowania ostatecznie uformowała się odrębność narodowa Tadżyków.

Na prezydencie Tadżykistanu w młodości duży wpływ wywarły hymny świętej księgi zoroastryzmu (zaratustrianizmu), czyli religii perskiej. Będąc prezydentem napisał książkę "Tadżykowie w zwierciadle historii", w której utrzymuje, że Zaratustra był Tadżykiem z Baktrii. Głosi w niej, że wiele zaratustriańskich zasad pozostawiło głęboki ślad w duchowości Tadżyków.