Stan wojenny '81
Dla władz PRL podpisanie porozumień sierpniowych było manewrem taktycznym i rozwiązaniem tymczasowym. Jeszcze przed końcem sierpnia ruszyły przygotowania do wariantu siłowego, który miałby spacyfikować "rewolucyjne" nastroje społeczeństwa. W myśl tych zamiarów ponad rok po powstaniu "Solidarności" ukonstytuowała się Wojskowa Rada Ocalenia Narodowego, która 13 grudnia 1981 roku wprowadziła na terenie całego państwa stan wojenny. Oficjalnym powodem była pogarszająca się sytuacja gospodarcza kraju oraz zagrożenie bezpieczeństwa energetycznego w kraju wobec zbliżającej się zimy. Jednak w rzeczywistości reżim obawiał się utraty władzy. Najważniejszym argumentem miało być ocalenie Polski przed interwencją radziecką. Jednak liczni historycy uważają ten pretekst za co najmniej wątpliwy.
W okresie stanu wojennego łącznie internowano ok. 10 tys. opozycjonistów, kilka tysięcy osób osądzono i posłano za kratki. Wszelkie strajki zostały brutalnie spacyfikowane, a całe społeczeństwo poddano licznym represjom. Liczbę śmiertelnych ofiar IPN ocenia na 56 osób. Stan wojenny został zawieszony 31 grudnia 1982 roku, zniesiono go 22 lipca 1983 roku.