Pogrzeb Mellera odbędzie się na Powązkach
W Warszawie na wojskowych Powązkach o godz. 13.15 odbędzie się pogrzeb Stefana Mellera, dyplomaty, historyka, b. ministra spraw zagranicznych i b. ambasadora Polski we Francji i Moskwie.
Galeria
[
]( http://wiadomosci.wp.pl/stefan-meller-w-obiektywie-6038692808275073g )[
]( http://wiadomosci.wp.pl/stefan-meller-w-obiektywie-6038692808275073g )
Stefan Meller w obiektywie
Profesor Stefan Meller zmarł 4 lutego, po długiej i ciężkiej chorobie. Miał 66 lat.
Od października 2005 roku do czerwca 2006 roku pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych w gabinecie Kazimierza Marcinkiewicza. Podał się do dymisji po wejściu do rządu Andrzeja Leppera.
Po wydarzeniach marcowych w 1968 roku Stefan Meller został usunięty z PZPR oraz z Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych. Otrzymał sześcioletni zakaz wykonywania zawodu. W 1974 roku podjął pracę w filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku. W czasie stanu wojennego współpracował ze środowiskami opozycyjnymi, publikował w wydawnictwach drugiego obiegu.
Stefan Meller był przez wiele lat redaktorem naczelnym miesięcznika historycznego "Mówią wieki". Jest autorem książek i artykułów dotyczących nowożytnej i najnowszej historii Polski i Europy. Jego najważniejsze publikacje to: "Kamil Desmoulins", "Rewolucja francuska 1789-1794", "Rewolucja w dolinie Loary". Był konsultantem historycznym filmu "Danton" z 1982 roku w reżyserii Andrzeja Wajdy.
Opublikował dwa tomy wierszy: "Wszystko na chwilę" oraz "Zaledwie minuta". Jest bohaterem wywiadu-rzeki "Świat według Mellera. Życie i historia: ku wolności", napisanego przez Michała Komara.
W 1995 roku został odznaczony najwyższym francuskim odznaczeniem akademickim - orderem Palm Akademickich za zasługi w popularyzowaniu kultury francuskiej.
Stefan Meller urodził się 4 lipca 1942 roku. Ukończył Wydział Historii na Uniwersytecie Warszawskim. Po Marcu '68 roku i usunięciu z PISM, utrzymywał się z pracy kasjera w spółdzielni kosmetycznej "Izis", był też nauczycielem francuskiego.
W latach 1981-84 był prorektorem Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Pełnił także funkcję dyrektora naukowego w Wyższej Szkole Nauk Społecznych w Paryżu. Był wykładowcą historii i stypendystą uniwersytetów oraz instytutów naukowych we Francji, Holandii i Stanach Zjednoczonych. W latach 90. otrzymał tytuł profesora zwyczajnego nauk humanistycznych.
Od 1993 roku pracował w MSZ, między innymi na stanowisku podsekretarza stanu. W 1996 roku objął funkcję ambasadora Polski we Francji, a od 2002 roku był ambasadorem Polski w Moskwie. W 2005 roku został szefem polskiej dyplomacji.