Podłaźnik i choinka
Zielone drzewka pojawiły się w naszych domach dosyć późno, bo w XIX wieku. Wcześniej, w zależności od rejonu kraju, przyozdabiano dom snopkami słomy porozstawianymi w każdym kącie, małymi świerkami albo podłaźnikami (zwanymi również wiechą lub bożym drzewkiem). Ten ostatni to rozwidlony czubek świerku lub sosny albo druciana obręcz owinięta gałązkami lub jedliną. Wieszano go w centralnym miejscu domu. Przyozdabiano ciastkami, orzechami, pozłacanymi nasionami owsa i papierowymi ozdobami.
"Wyschniętego podłaźnika nigdy nie wyrzucono do śmieci. Jego pokruszone cząstki dodawano do karmy zwierząt domowych albo zakopywano w bruzdach zagonów na urodzaj".