Ignacy Mościcki - prezydent RP w latach 1926-1939 r.
Urodził się 1 grudnia 1867 roku w Mierzanowie pod Ciechanowem, jako syn ziemianina, uczestnika Powstania Styczniowego. Szkołę Realną ukończył w Warszawie, a następnie studiował chemię na Politechnice w Rydze, podejmując równolegle działalność konspiracyjną w partii "Proletariat". Po powrocie do Warszawy, zagrożony aresztowaniem wyemigrował w 1892 r. do Londynu. Tam współdziałał z polskimi socjalistami pracując głównie jako robotnik.
W 1896 roku poznał Józefa Piłsudskiego. W rok później zaangażowano go jako asystenta na Uniwersytecie we Fryburgu w Szwajcarii. Następnie pracował w przemyśle. Pierwszy zastosował na skalę przemysłową uzyskiwanie azotu z powietrza do produkcji kwasu azotowego. Opracował konstrukcję kondensatorów ogromnej mocy, stając się jednym z najlepszych specjalistów europejskich w tej dziedzinie.
W 1912 roku objął katedrę chemii fizycznej i elektrochemii technicznej Politechniki Lwowskiej. W 1925 roku wybrany został rektorem Politechniki Lwowskiej i w tymże roku przeniósł się na Politechnikę Warszawską. Otrzymał doktoraty honoris causa wielu uczelni krajowych i zagranicznych.
4 czerwca 1926 r. został zaprzysiężony na Zamku Królewskim przed Zgromadzeniem Narodowym na prezydenta Rzeczypospolitej. 9 maja 1933 r., również na Zamku Królewskim, który uczynił swą siedzibą, został zaprzysiężony po wybraniu przez Zgromadzenie Narodowe na drugą kadencję prezydencką.
Po internowaniu w Rumunii we wrześniu 1939 r. przekazał urząd Władysławowi Raczkiewiczowi. Zmarł pod Genewą 2 października 1946 r.
Na zdjęciu akt przejęcia władzy przez prezydenta Ignacego Mościckiego z rąk marszałka Sejmu Macieja Rataja - akt odczytuje premier Kazimierz Bartel - 04.06.1926 r.