Stanisław Wojciechowski - prezydent RP w latach 1922-1926 r.
Urodził się 15 marca 1869 r. w Kaliszu w rodzinie inteligenckiej. Po ukończeniu gimnazjum rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim - studiował na Wydziale Fizyki i Matematyki. Należał do grona najbardziej aktywnych konspiratorów, uczestników tajnych studenckich grup samokształceniowych. Był członkiem konspiracyjnego Związku Młodzieży Polskiej "Zet". Działał w tajnej organizacji Zjednoczenie Robotnicze. Brał udział w Zjeździe Paryskim powołującym Polską Partię Socjalistyczną.
W latach 1895-1899 przebywał nielegalnie w kraju. W 1893 roku uczestniczył w zjeździe założycielskim PPS w Wilnie, gdzie poznał Piłsudskiego, z którym się zaprzyjaźnił. Do roku 1905 współpracowali bardzo blisko, a Wojciechowski był w tym czasie członkiem kierownictwa Partii. Wraz z marszałkiem redagował i wydawał pismo "Robotnik". Rok później wrócił do kraju i, wystąpiwszy z partii, stał się pionierem ruchu spółdzielczego. Podczas wojny udał się do Rosji, gdzie po obaleniu caratu został Prezesem Rady Polskiej Zjednoczenia Międzypartyjnego w Moskwie, która współdziałała z Komitetem Narodowym Polski w Paryżu. Zaangażował się w tworzenie armii polskiej w Rosji.
W 1918 roku wrócił do Warszawy i ponownie zajął się działalnością spółdzielczą. Naczelnik Państwa mianował go 15 stycznia 1919 roku ministrem spraw wewnętrznych w gabinecie Ignacego Paderewskiego. Współpracował przy przygotowywaniu projektu konstytucji.
20 grudnia 1922 r. Zgromadzenie Narodowe wybrało go Prezydentem Rzeczypospolitej. W wyniku zamachu stanu przeprowadzonego przez Józefa Piłsudskiego, 14 maja 1926 roku złożył urząd Prezydenta. Zmarł w 1953 r. w Gołąbkach koło Warszawy.