Ławrow: weto Polski, to problem wewnętrzny Unii
Minister spraw zagranicznych
Rosji Siergiej Ławrow powiedział, że blokowanie przez
Polskę przyjęcia mandatu na rozmowy Rosja-UE nie jest ważną sprawą
dla stosunków Rosji z UE, ale problemem wewnątrz samej Unii.
22.11.2006 | aktual.: 22.11.2006 07:00
Minister wypowiedział się na ten temat w opublikowanym w środę wywiadzie dla rządowej "Rossijskiej Gaziety", na marginesie rozmowy o weekendowym szczycie APEC w Wietnamie.
W naszych stosunkach z UE nic się specjalnego nie wydarzyło. Wydarzyło się wewnątrz Unii. W Brukseli są tym jawnie skonsternowani i starają się naprawić sytuację - powiedział Ławrow, pytany o relacje UE-Rosja w kontekście polskiego weta.
Polska podtrzymuje weto wobec rozpoczęcia negocjacji Unii z Rosją w sprawie nowego porozumienia o partnerstwie i współpracy. Zgodę na rozpoczęcie rozmów uzależnia m.in. od zniesienia rosyjskiego embarga na polskie mięso i produkty roślinne.
Mówiąc o tych restrykcjach, Ławrow zarzucił Polsce, że "mało co zrobiła" przez rok od momentu, gdy strona rosyjska zakwestionowała jako fałszywe 24 świadectwa weterynaryjne, którymi posługiwali się polscy eksporterzy.
Powiedział także, że problem embarga leży w gestii dwustronnych stosunków rosyjsko-polskich, co jest "świetnie rozumiane" w Brukseli. Mam nadzieję, że Unia Europejska zdoła przemówić swoim partnerom do rozsądku - dodał.
Pytany o perspektywy rozpoczynającego się już w piątek w Helsinkach szczytu Rosja-UE, na którym negocjacje w sprawie nowego porozumienia miały wystartować, Ławrow podkreślił, że rozpoczęcie rozmów nie jest koniecznym warunkiem tego spotkania.
(Nowa) umowa (o partnerstwie i współpracy) potrzebna jest nam nie bardziej, niż Unii - powiedział minister. Dodał jednak, że świeże porozumienie byłoby przydatne, bo stosunki UE-Rosja znacznie się zmieniły od czasu podpisania poprzedniego w 1997 roku.
Nowe porozumienie UE-Rosja ma zastąpić obecne, które wygasa w listopadzie przyszłego roku. Ma dotyczyć całego spektrum stosunków, w tym współpracy energetycznej, współpracy sądowej i politycznej, wspólnych działań w polityce zagranicznej, jak również badań, edukacji czy kultury.