"Kiedy Bóg odwrócił wzrok" - wojenna odyseja polskiego chłopca
Gdy był małym chłopcem wiosną 1940 roku wraz z całą rodziną deportowano go z polskich Kresów na pograniczne Syberii i Kazachstanu w ZSRR. Był to początek dziesięcioletniej odysei Wiesława Adamczyka, którą opisuje w książce "Kiedy Bóg odwrócił wzrok". Książka ukaże się na początku kwietnia.
"W opracowaniach dotyczących II wojny światowej często przemilcza się cichą, acz brutalną kampanię Związku Sowieckiego wymierzoną przeciwko obywatelom polskim, kampanię, która - jak już obecnie to wiemy - skutkowała zbrodniami wojennymi, do odpowiedzialności za które radziecki, a potem rosyjski rząd przyznał się dopiero niedawno. Ten epizod historii europejskiej, skryty w cieniu Holokaustu, jest często pomijany. Wiesław Adamczyk w swoich wspomnieniach udziela głosu setkom tysięcy ofiar sowieckiego barbarzyństwa" - pisze w przedmowie do książki Adamczyka Norman Davies.
Wiesław Adamczyk był małym chłopcem, kiedy w maju 1940 roku razem z matką i rodzeństwem deportowano go z Polski na pogranicze Syberii i Kazachstanu. Jego ojciec, oficer Wojska Polskiego, został wzięty do niewoli przez Armię Czerwoną i zginął w Katyniu. Deportacja w 1940 roku stanowiła początek dziesięcioletniej odysei, podczas której rodzina Adamczyków, trapiona głodem i chorobami, doświadczyła życia w skrajnej nędzy i ciągłym zagrożeniu.
Nadzieję na odmianę ich losu przyniósł układ Sikorski-Majski z 30 lipca 1941 roku, który miał otworzyć nowy rozdział w stosunkach pomiędzy polskim rządem w Wielkiej Brytanii a Związkiem Sowieckim - konflikt datujący się od 17 września 1939 roku miała zastąpić sojusznicza współpraca w walce z Niemcami. W sierpniu 1941 roku ogłoszono "amnestię" dla Polaków uwięzionych w łagrach i tysięcy ludzi zesłanych w głąb ZSRR po 1940 roku, wegetujących na granicy śmierci głodowej m.in. na Syberii i w Kazachstanie.
Wiosną 1942 roku Adamczykowie dowiedzieli się, że formująca się w ZSRR armia gen. Andersa przenosi się na Bliski Wschód. Dla deportowanych oznaczało to możliwość wydostania się ze Związku Sowieckiego. Matka Adamczyka z dwójką dzieci podjęła samodzielną podróż przez cztery tysiące kilometrów do Krasnowodzka nad Morzem Kaspijskim, gdzie udało im się dostać na statek do Pahlevi w Iranie. Morderczą podróż matka autora książki przypłaciła życiem - zmarła w Iranie z wycieńczenia. Adamczyk i jego siostra zdołali przetrwać.
Adamczyk powitał wolność jako jedna z 20 tys. polskich sierot, które przeżyły syberyjskie zesłanie. Los tych dzieci nękanych chorobami, pozbawionych opieki i dostępu do edukacji znalazł się wtedy w rękach polskiego rządu na uchodźstwie i jego zachodnich sojuszników. Dzięki współpracy kilku rządów i tysięcy ludzi w wielu krajach polskie dzieci i ich opiekunowie znaleźli się w bezpiecznych miejscach w różnych krajach świata. Największe ośrodki dla polskich dzieci powstały w Nowej Zelandii, Meksyku, RPA, Indiach i Iranie, gdzie doczekać miały końca wojny. Większość dzieci pozostała na obczyźnie. Wiesław Adamczyk trafił do Wielkiej Brytanii, a stamtąd do USA, gdzie osiadł na stałe.
Książka "Kiedy Bóg odwrócił wzrok" ukaże się na początku kwietnia nakładem wydawnictwa Rebis.