Jan Olszewski zastąpił Antoniego Macierewicza

Być może jest to krok w dobrą stronę, ale dopóki nie poznam źródeł tej decyzji, wolałbym więcej tego nie komentować - powiedział lider PO Donald Tusk.

Dodał, że jak porównuje obu polityków - Macierewicza i Olszewskiego - "to są obaj bardzo blisko siebie w sensie ideowym, współpracowali ze sobą nie raz". Chociaż Olszewski sprawia wrażenie polityka bardziej zrównoważonego i spokojniejszego - zaznaczył.

Również były minister obrony narodowej Radek Sikorski ocenia, że zmiana na stanowisku szefa Komisji Weryfikacyjnej WSI to "ruch we właściwą stronę". Wcześniej w TVN24 mówił, że Jan Olszewski był jego "szefem, był premierem". Przedtem piękna karta jako adwokat opozycjonistów w latach PRL - mówił Sikorski.

Według Sikorskiego, doświadczenia Olszewskiego jako adwokata i prawnika mogą sprawić, że będzie on "może skłonniejszy do bardziej sprawiedliwego osądu weryfikowanych oficerów".

Myślę, że pan premier Olszewski będzie na pewno tę funkcję lepiej sprawował i życzę mu powodzenia w szybkim zakończeniu swojej misji, bo obydwie służby wojskowe potrzebują zweryfikowanych żołnierzy do normalnej pracy - dodał Sikorski.

Komisja Weryfikacyjna WSI sprawdza prawdziwość oświadczeń byłych żołnierzy WSI, którzy chcieli pracować w nowych służbach - Służbie Kontrwywiadu Wojskowego i Służbie Wywiadu Wojskowego. Mieli oni napisać, czy wiedzieli o jakichś przestępstwach WSI lub sami w nich uczestniczyli. Za zatajenie prawdy lub podanie nieprawdy w takim oświadczeniu grozi do 8 lat więzienia. 206 śledztw w takich sprawach prowadzi Wojskowa Prokuratura Okręgowa w Warszawie, gdzie powołano zespół pięciu prokuratorów, którzy zajmują się tylko tymi postępowania.

W poniedziałek Macierewicz mówił, że przed 9 listopada powinny być znane ekspertyzy prawne, czy będąc posłem, może być szefem komisji weryfikacyjnej.

O tym, że Macierewicz powinien zrezygnować z szefowania komisji weryfikacyjnej WSI, żeby "nie narażać się na utratę mandatu poselskiego", mówił w piątek rano w RMF FM minister-koordynator służb specjalnych Zbigniew Wassermann.

W ostatnich wyborach Macierewicz został wybrany na posła z list PiS. Zgodnie z art. 103 konstytucji, mandatu posła nie można łączyć m.in. z zatrudnieniem w administracji rządowej; zakaz ten nie dotyczy jednak członków rządu i sekretarzy stanu w administracji rządowej. Premier Jarosław Kaczyński powołał Macierewicza na wiceministra obrony narodowej - sekretarza stanu. Kilka dni później polityk złożył dymisję ze stanowiska szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego. Pełniącym obowiązki na tym stanowisku jest jeden z jego zastępców - płk Andrzej Kowalski.

WSI przestały istnieć 30 września 2006 r. Powołanym w 1991 r. WSI zarzucano wiele nieprawidłowości, m.in. brak weryfikacji z PRL, tolerowanie szpiegostwa na rzecz Rosji, udział w aferze FOZZ, nielegalny handel bronią, dziką lustrację b. wiceszefa ABW. Opisano je w ujawnionym w lutym tego roku przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego raporcie z weryfikacji WSI. Na podstawie raportu wszczynano nowe śledztwa w sprawie przestępstw WSI.

Po lutowym raporcie kilka osób wymienionych w nim jako agenci WSI wytoczyło procesy cywilne. Prokuratura Okręgowa w Warszawie prowadzi z doniesienia takich osób śledztwo w sprawie domniemanego niedopełnienia obowiązków przy tworzeniu raportu z weryfikacji WSI - grozi za to do trzech lat więzienia.

W nocy z poniedziałku na wtorek prezydent otrzymał aneks do raportu z weryfikacji WSI. Po zapoznaniu się z tym tajnym dokumentem, prezydent przekaże aneks marszałkom Sejmu i Senatu, przeprowadzi z nimi konsultacje, a następnie zdecyduje o jego upublicznieniu w Monitorze Polskim. Antoni Macierewicz mówił, że aneks skupia się na działaniach "antygospodarczych" WSI.

O tym, kiedy komisja zakończy prace, decyduje premier.

77-letni Olszewski w czasie okupacji działał w Szarych Szeregach, był łącznikiem w Powstaniu Warszawskim.

Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 60. bronił w procesach politycznych m.in. Jacka Kuronia, Karola Modzelewskiego, Melchiora Wańkowicza, Janusza Szpotańskiego, Wojciecha Ziembińskiego.

W 1975 podpisał "List 59" - protest przeciw poprawkom wprowadzającym do konstytucji PRL przewodnią rolę PZPR i sojusz z ZSRR. W 1976 roku bronił w sądach robotników Radomia i Ursusa. Współpracował z KOR i Ruchem Obrony Praw Człowieka i Obywatela. W 1980 r. doradzał "Solidarności" i Lechowi Wałęsie. Był pełnomocnikiem rodziny ks. Jerzego Popiełuszki podczas procesu jego zabójców z SB. W stanie wojennym współpracował z Episkopatem i podziemną "Solidarnością". Bronił w sądach m.in. Wałęsę, Zbigniewa Romaszewskiego, Zbigniewa Bujaka.

Jako członek Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie uczestniczył w rozmowach Okrągłego Stołu.

Premier od grudnia 1991 do czerwca 1992. Okres jego premierostwa charakteryzował narastający konflikt z Unią Demokratyczną, a zwłaszcza z prezydentem Wałęsą. Przedmiotem tego konfliktu były m.in. kwestia postępowania ze współpracownikami służb specjalnych PRL (rząd zapowiadał lustrację).

Jednym z ważniejszych momentów w stosunkach rządu z Wałęsą była wizyta prezydenta w Moskwie. Rząd wysłał wtedy do przebywającego już w Moskwie Wałęsy szyfrogram, sprzeciwiający się podpisaniu porozumienia, którego jeden z punktów mówił, że obie strony "stworzą warunki" dla zakładania mieszanych przedsiębiorstw polsko-rosyjskich na terenie baz, opuszczanych przez armię rosyjską w Polsce. Olszewski mówił potem, że ograniczałoby to suwerenność Polski, bo byłyby to dla naszego kraju "spółki przymusowe".

Rząd Olszewskiego upadł 4 czerwca 1992 w tzw. noc teczek, po ujawnieniu przez szefa MSW Antoniego Macierewicza archiwaliów SB - listy polityków figurujących w archiwach MSW jako konfidenci komunistycznych służb specjalnych. Na liście tej znajdował się m.in. Lech Wałęsa, który 4 czerwca wnioskował o odwołanie premiera.

W maju 1990 roku Olszewski współtworzył Porozumienie Centrum, które podzieliło się w 1992 roku. Olszewski stanął wówczas na czele Ruchu dla Rzeczypospolitej, by po klęsce wyborczej 19 września 1993 stracić przywództwo na rzecz Romualda Szeremietiewa.

Olszewski był współautorem obywatelskiego projektu konstytucji, firmowanego przez "Solidarność". Domagał się poddania pod referendum zatwierdzające zarówno ustawy zasadniczej uchwalonej przez parlament, jak i projektu obywatelskiego ("S" i ROP). Gdy tak się nie stało, wzywał do głosowania przeciw konstytucji.

Przed wyborami prezydenckimi w 1995 roku Olszewski brał udział w organizowanym przez "S" konklawe w Konwencie św. Katarzyny. Konwent miał m.in. rozstrzygnąć spory zwolenników Olszewskiego i Hanny Gronkiewicz-Waltz. Wystartowali oboje. Były premier z większym powodzeniem. Jednak w wyborach parlamentarnych nie powtórzył tego sukcesu - jego partia zebrała 5.56 proc.głosów.

W 2000 r. Olszewski startował w wyborach prezydenckich. Wycofał się jednak przed głosowaniem, udzielając poparcia Marianowi Krzaklewskiemu.

W 2001 r. wybrany do Sejmu z list Ligi Polskich Rodzin (niezrzeszony), wystąpił z klubu latem 2002 r. Olszewski, Tadeusz Kędziak i Henryk Lewczuk utworzyli Koło Poselskie Ruchu Odbudowy Polski.

Przed wyborami w 2005 r. utworzył - wraz z Antonim Macierewiczem - Ruch Patriotyczny. Partia nie weszła do parlamentu.

W latach 1989-1991 i 2005-2006 Olszewski zasiadał w Trybunale Stanu.

Od kwietnia 2006 r. jest doradcą prezydenta Lecha Kaczyńskiego.

W październikowych wyborach parlamentarnych Olszewski miał startować do Senatu z list PiS. Okręgowa Komisja Wyborcza odmówiła jednak zarejestrowania jego kandydatury, pod zgłoszeniem zabrakło bowiem odpowiedniej liczby podpisów - było 2,8 tys., zamiast wymaganych 3 tys.